Foto (Credit Image: © Matteo Secci/ZUMA Press Wire)
Milaan-Sanremo 2025: De langste wacht op het kortste moment
Bij Milaan-Sanremo draait het elk jaar weer om hetzelfde: 290 kilometer lang wachten op een explosie die in een paar seconden alles beslist. Zaterdag 22 maart is het zover. De Primavera, zoals de Italianen hem noemen, is het eerste Monument van het seizoen. Een koers die zich jarenlang vastklampt aan traditie, maar elk jaar toch net even anders is. Soms door het weer, soms door de route, en altijd door de renners die de koers kleuren.
Dit jaar zijn alle ogen gericht op Mathieu van der Poel en Tadej Pogacar. De titelverdediger en de eeuwige aanvaller. De Nederlander tegen de Sloveen. Een strijd waar iedereen reikhalzend naar uitkijkt. Pogacar lijkt inmiddels de alleskunner die MSR zou kunnen winnen, maar ook VDP heeft goede kaarten. En wat te denken van anderen: Filippo Ganna toonde sterke vorm in de Tirreno. In Parijs-Nice zagen we krachtpatser Mads Pedersen goed voor de dag komen.
Wie Milaan-Sanremo wil winnen, moet het hoofd koel houden. Je benen sparen tot het moment daar is. Dat maakt deze koers ook zo bijzonder: iedereen kan meedoen, niemand kan zich verstoppen. De Cipressa en de Poggio zijn nog altijd de scherprechters, maar het is het moment waarop je aanvalt dat het verschil maakt.
Van der Poel komt met vertrouwen. Zijn voorjaar verloopt solide, zonder fratsen, maar met focus. Pogacar daarentegen is altijd onvoorspelbaar. Rijdt hij op de Cipressa al voluit? Of wacht hij tot de Poggio? De Sloveen kan solo, wie weet kan hij ook nog sprinten. De alleskunner.
Dan zijn er nog andere kanshebbers: Girmay, Pedersen, Pidcock, Alaphilippe misschien in zijn nieuwe team? Allemaal explosief, allemaal in staat om op de juiste dag iets groots te doen.
En wat doet het weer? Het lijkt dit jaar een natte variant van ‘la Primavera’ te worden.
Vergeet ook de rol van de sprinters niet. Hoewel de koers de laatste edities niet per se meer voor de pure sprinters is geweest, moeten we toch een paar sprinters noemen. Wat doet Philipsen? In hoeverre is zijn val van afgelopen week van invloed? Olav Kooij is ook goed in orde en Jonathan Milan is een andere dark horse. In de luwte van Pedersen zou hij zo maar kunnen verrassen. Als het peloton compact blijft tot na de Poggio, kunnen dit soort mannen hun kans ruiken. Maar dat vraagt controle, timing, en vooral: een koers die niet explodeert voor het moet.
En laten we die andere oud-winnaar Matej Mohoric niet vergeten. Is hij in staat tot een nieuw trucje? Net als in aanloop naar zijn zege van drie jaar geleden, sloeg hij ook nu Parijs-Nice en Tirreno-Adriatico over. Legt die keuze hem andermaal geen windeieren?
Misschien kan good-old Degenkolb nog eens verrassen. Of Trentin op zijn oude dag? Als de favorieten naar elkaar blijven kijken, kunnen zij daar misschien van profiteren.
Milaan-Sanremo blijft een paradox. De langste koers van het jaar met de kortste beslissende fase. Het Monument waar het weerbericht belangrijker is dan de vorm, en waar een seconde twijfel fataal kan zijn. Maar als Van der Poel en Pogacar op de trappers gaan staan op de Poggio, weet iedereen: het moment is daar.
En dan, zoals altijd, beslist mogelijk een flits van klasse de winnaar van de Primavera.
