In de laatste kilometers van Gent-Wevelgem 2005 ontpopt zich een heroïsche strijd tussen Juan Antonio Flecha en Nico Mattan. Mattan, die op tien kilometer van de meet uit een kopgroep van zeven ontsnapte, wordt in extremis ingehaald en achtergelaten door Flecha. De in het prachtige tenue van Fassa Bortolo geklede Spanjaard lijkt op 500 meter van de meet zeker van de overwinning. Niets is minder waar: met een ultieme jump, daarbij duidelijk deels geholpen door de motards en auto’s van de wedstrijdleiding, gaat Mattan nog over Jan Anton Pijl. Hij snoert de criticasters die hem een gebrek aan beroepsernst verwijten de mond en wint in Wevelgem.

Dat de grootste overwinning van zijn carrière overschaduwd wordt door een stayer-affaire, heeft Keuns altijd ontkend. “Ik kon er toch niets aan doen dat die auto’s daar reden? Ik ben er trouwens van overtuigd dat ik Flecha had teruggepakt, ook zonder auto’s. Ik heb er lichtjes van geprofiteerd, dat geef ik toe. Maar ik voelde dat Flecha te pakken was. Hij maakte dezelfde fout die ik gewoonlijk maak. Volle bak demarreren en dan stilvallen. Ik heb hem bewust eventjes laten rijden en dan versneld. Ik vloog er zo over. Dat daar kritiek over komt, vind ik flauw. Ik heb gewonnen: dat wil ik onthouden.”

Toch beeld ik me een tevreden Mattan in na af- van de Omloop, verleden voorjaar, bij Flecha’s eerste klassieke overwinning.

https://www.youtube.com/watch?v=Zur9mbl7HJA

Ken Lambeets