Het mag duidelijk zijn: ik ben geen fan van Tour du Jour. Net als het volwassen broertje Voetbal International vind ik het vaak een platvloerse verzameling van zowel gasten als onderwerpen. Afgelopen zondag zapte ik er langs en bleef hangen. Geen Gert Jakobs, Dries Roelvink – of nog veel erger Henk Westbroek – maar mensen die mij wel interesseren: Thomas Dekker en Bart Veldkamp en de vaste tafelheren Michael Boogerd en Eddy Planckaert.
Eddy is natuurlijk gewoon een clown, maar wel een die altijd mijn sympathie heeft gehad. Heerlijke, brutale renner. Voor de duvel niet bang en talent voor twee.
Al snel ging het ook aan deze tafel, hoe kan het anders, over doping. In tegenstelling tot veel gesprekken werd er nauwelijks om de hete brij heen gedraaid, maar ontspon zich een open gesprek. In welk ander land is zo’n gesprek mogelijk? Of er wordt niet over gesproken of, nog erger, het wordt keihard ontkend.
Hier zaten twee mannen die bevrijd zijn van het moeten liegen en bij alletwee was de opluchting duidelijk merkbaar. Niet krampachtig stotteren bij iedere keer dat het d-woord valt. Er niet trots op zijn, maar je hoeft je er ook niet kapot voor te schamen. Mooi was de toevoeging van Bart Veldkamp die alles in een begrijpelijk daglicht zette. De middenstander die jaren probeert eerlijk zijn geld te verdienen, maar het wil maar niet lukken. Een oudere collega zegt tegen hem: ‘zolang je alles helemaal netjes doet zal het verdomd moeilijk zijn je geld te verdienen’. Niet goed, maar heel herkenbaar. Tot de fiscus erachter komt en je hangt.
Zelf ben ik altijd nogal fel tegen gebruikende topsporters geweest. Niet omdat ze niet ethisch met hun sport om zouden gaan, topsport is per definitie niet eerlijk, maar wel omdat jonge sportmensen zichzelf opzadelen met een veel groter probleem. Ze kunnen niet meer eerlijk zijn, ze moeten gaan liegen. Tegen de wereld, maar vooral tegen zichzelf. Iedere ochtend kijk je in de spiegel naar iemand die niet eerlijk is.
Ik voelde dat zo goed omdat ik jaren verslaafd ben geweest aan alcohol. Iedereen in mijn omgeving heb ik voorgelogen en bedonderd. Ik veranderde steeds meer in een zielig hoopje mens. Niemand meer vertrouwend omdat je zelf niet te vertrouwen bent. Inmiddels drink ik al jaren niet meer en ben een nieuw mens. De rugzak van 100 kg die ik iedere ochtend omhing heb ik bij het grof vuil gezet. Liegen is niet meer nodig, bedonderen ook niet.
Dat is wat ik zo fijn vind voor jonge mensen die hebben toegegeven fouten te hebben gemaakt maar er nu klaar mee te zijn. Dat zag ik terug bij Michael en Thomas en zie ik zelfs terug in de tweets van Armstrong. Er zit veel meer vrolijkheid in in plaats van afweer, angst en boosheid.
Ik kan alleen maar hopen dat dit voor veel meer mensen gaat gelden. Het is een afgezaagde boodschap maar echt: eerlijk duurt het langst.
- Niet meer liegen - 01/07/2013
- Valkenburg 1979, 1998, 2012 - 21/09/2012
- Vrienden - 05/05/2012
Check!
Helemaal mee eens. Mooi open gesprek. Helaas dat de tafelheer ook hier graag het middelpunt van het gesprek is.
De manier waarop Genee bleef doorzaniken over doping was inderdaad tenenkrommend. Boogerd en Dekker gingen hier gelukkig keurig mee om en lieten zich niet gek maken. Al had ik een flinke sneer naar genee met zijn gezeur goed kunnen begrijpen, net als een corrigerende aai op zijn bakkes overigens. De opmerking over de tweets van Armstrong kan ik zeker herkennen, Lance lijkt wel een mens nadat hij eindelijk zijn biecht heeft gedaan, het kleineren van anderen laat hij tegenwoordig achterwege….
Robert,
Goed stuk!! Ik heb om dezelfde redenen niet gekeken, ga de uitzending zeker terug kijken.
Stefan
Kijk het graag maar voor de gasten. Die Wilfred maakt het een stuk minder en ik hoop niet dat ze die snor nog een keer uitnodigen en dat ze dan over voetbal gaan praten. Hoe die Genee gisteren aan het door zuigen was vond ik respectloos.
Programma houden, presentator wisselen AUB.
Knap een zo forse rugzak af te leggen, pure klasse
Leraar tegen zijn leerlingen: ,,Kunnen jullie een voorbeeld geven van ‘eerlijk duur het langst’?”
Leerling: ,,Ja. Als ik mijn huiswerk maak, dan duurt het veel langer dan wanneer mijn vader het voor mij doet.”
Het was een leuk en open gesprek. De laatste dagen begint ‘het goedpraten’ van doping me toch mateloos te irriteren bij Tour Du Jour. Publiek applaudiseert en weet ik veel wat. Jef Rademakers (mooie kerel) noemde Armstrong zelfs de beste wielrenner allertijden en de man verdiende een standbeeld. Sorry Jef, maar aan het begin van de uitzending zei je dat je geen verstand van wielrennen had en dat werd nu bevestigd. Boogerd heeft zich al enkele keren laten ontvallen dat in een schone race de resultaten allemaal hetzelfde waren geweest. Uiteraard uit eigen belang met een mooie overwinning op La Plagne, die hij niet tekort wilt laten doen omdat hij tot aan de oksel gedrogeerd was. Dat een pseudo sprinter en klassiek renner als George Hincapie ineens met de besten mee omhoog kon, doet niet ter zake. George had de Pla d’Adet ook aangekund zonder vooraf geprepareerd te zijn.
Ik kan nog tal van voorbeelden noemen waarbij beperkte coureurs ineens vedettes werden. Ik vind het regelrechte schande dat Michael Boogerd dit durft te beweren.