Site pictogram HET IS KOERS!

Offensief tegen de saaiheid

Marc Peeters

LBLStef Wijnants, moderator van de Vlaamse sport-tv, luidde gisteravond de alarmklok. In een nabeschouwing op Luik-Bastenaken-Luik met koerscommentator Wuyts: “Michel, ik vond het wederom een saaie koers”. Dat zegt zo’n man niet als een boutade. Wuyts kon het slechts beamen: “De angst regeert. De koers lijdt onder de nivellering naar boven”. PvdA-voorman Spekman zou daar blij van worden (“nivelleren is een feest”), voor de koersliefhebber telt echter de competitie, het zich onderscheiden tijdens de wedstrijd, en dan het liefst zo vroeg mogelijk, en in een wisselend onvoorspelbare aaneenschakeling van acties. Michel Wuyts leek de handdoek al in de ring te gooien: “We moeten ons daar bij neerleggen en ook af en toe genieten van het tactische steekspel.”

Mmm, tsjaa, dat klinkt niet als een feest, klinkt als een schrale troost, nogal fatalistisch zou je ook kunnen zeggen.

Alles kan beter, geheel in lijn met het onvolprezen programma van weleer van Mark Uytterhoeven geef ik hierbij acht voorstellen om de koers attractiever te maken, omdat ik denk dat een open koers meer enthousiasme oproept dan tactische evaluaties. Met dank aan al diegenen bij wie ik elders links of rechts wat ideetjes heb meegepikt. Ter overweging:

  1. Kleinere ploegen. Dat reduceert de mogelijkheden om de koers te controleren, en om deze gesloten te houden. De kansen voor de aanvallers stijgen. Dat tegelijkertijd het risico op valpartijen afneemt is mooi meegenomen.
  2. Selectie halverwege. Als ik me concentreer op Luik Bastenaken Luik: maak een circuit over Wanne, Stockeu en eventueel nog eentje (Côte de Hezalles bijvoorbeeld). Rijd net zo lang door tot er 40 man over zijn. Die mogen door. De rest rijdt een kermiskoers in Trois Ponts, met alle respect.
  3. Eerherstel aankomst Rocourt. Zo’n wielerbaan geeft allure, zie maar in Roubaix. En hopelijk meer spektakel.
  4. Bonussen voor op kop rijden. Waarom geen tussentijdse klassementen?
  5. Oortjes weg. Behoeft geen verdere toelichting. Obligaat kun je het ook noemen, ik noem het laaghangend fruit. Oortjes maken domoortjes.
  6. Puntenkoers. Beloon renners voor inspanningen onderweg.
  7. Prijs voor de strijdlust. Benoem een jury, eventueel een publieksjury.
  8. Aflossing, estafette. Wedstrijden met wissels zijn in andere takken van sport zeer gangbaar, waarom niet in de koers? Met enige fantasie, de betreurde klassieker Bordeaux- Parijs kende ook een strategisch wisselmoment, maar dan in termen van ‘gangmaking’.

Acht ideeën, waarom niet 10, dat staat toch mooier? Omdat ik het verder ook niet weet. Misschien is dit een wanhoopsoffensief, en als er maar één idee te gelde wordt gemaakt, dan ben ik al blij, want leve een aantrekkelijke koers.

Afgelopen weekend hoorde ik een quasi-koersliefhebber spreken over de gelijkenis tussen het gedrag van de wielerprofs tegenwoordig en dat van voetbalploeg Chelsea: conservatief, angstig, afbraakkoers, spel in beton gegoten. Het publiek wordt weggejaagd. Dat maakte mij kwaad. Een belediging voor de werkhouding van de coureurs. Hen kun je het niet verwijten dat er een angstcultuur in het peloton geslopen is. Maar het is een veeg teken dat dit soort beschuldigingen de kop opsteken. Het is nog niet te laat – het is nooit te laat, hoor ik wel eens.

Laatste berichten van Marc Peeters (alles zien)
Mobiele versie afsluiten