Pogacar soleert naar regenboogtrui in Kigali

Een atypisch WK

Het begint bijna een trend te worden. Waar vroeger de eerste 150km van een WK schriftelijk afgedaan konden worden, was het ook nu vanaf het begin volop koers. Met een gemiddelde van bijna 42 per uur reden ze over het lokale rondje in Kigali. Al vroeg ontstond een kopgroep waarin de jonge Nederlander Menno Huising zich toonde. Hij beleeft een droommaand, o.a. met zijn selectie voor het EK en nu als invaller voor de zieke Koen Bouwman. De renner reed enkele ronden dapper voorop, maar moest uiteindelijk voortijdig afhaken. Zijn gevoel achteraf? ‘Vet, heel vet’.  Ook voor zijn landgenoten Wout Poels en Frank van den Broek bleek de slopende koers in de hitte van Kigali te veel van het goede. Bauke Mollema hield het als enige Nederlander alle ronden vol en eindigde uiteindelijk als 21e. Thymen Arensman moest in de voorlaatste ronde met kramp afhaken.

Pogacar kiest zijn moment

In de eerste serie lokale rondes bleef het peloton nog redelijk gesloten, hoewel er wel hard gereden werd. Zoals vooraf enigzins verwacht kwam de koers echt los in de ‘course extension’ met Mount Kigali en de iconische Muur van Kigali. Pogacar versnelde op de steile flanken en kreeg ploeggenoten Isaac Del Toro en Juan Ayuso mee. Het UAE-trio leek even een beslissende slag te slaan, maar op de Muur moest Ayuso al laten gaan en even later was het ook klaar voor Del Toro. Pogacar gaf in de persconferentie achter aan dat hij maagproblemen had. Pogi nam toch de koers in handen en demarreerde.

Evenepoel vecht terug

Daarachter leek Evenepoel zijn kansen te verspelen na materiaalpech en dubbele fietswissel. Vlak voor de Mount Kigali moest hij van fiets wisselen omdat zijn zadel niet meer goed stond na een gat in de grond waar hij in reed. Daarna kreeg hij kramp en toen moest hij weer wisselen. Uit frustratie schopte hij een flesje drinken weg. De voetballer in Evenepoel is nooit echt ver weg.

De Belg vocht zich knap terug in de koers met hulp van zijn ploeggenoten en leek op 20km nog voor een solo te gaan richting Pogacar. Daarvoor zat hij nog samen met o.a. Ben Healy, Mattias Skjelmose en de Let Toms Skujins die samen probeerden het gat te dichten. Het ging de wereldkampioen tijdrijden niet snel genoeg en dus nam hij alleen de benen. Helaas niet meer voor het goud. Hij finishte de wedstrijd op zijn 3e fiets en daar zat hij niet helemaal lekker op. Hij had het zwaar, zoals hij zelf vertelde.

Daarachter ging Ben Healy er ook vandoor en hij verloste zich van zijn medevluchters. Healy was in zijn eigen woorden heel tevreden en vond de foto met Pogi en Evenepoel op het podium wel speciaal.

De top 10 van Kigali

1. Tadej Pogacar (Slovenië)
2. Remco Evenepoel (België)
3. Ben Healy (Ierland)
4. Mattias Skjelmose (Denemarken)
5. Toms Skujins (Letland)
6. Giulio Ciccone (Italië)
7. Isaac Del Toro (Mexico)
8. Juan Ayuso (Spanje)
9. Afonso Eulalio (Portugal)
10. Tom Pidcock (Groot-Brittannië)

Weer een groot nummer van Pogi

Pogi voerde weer een nummer op. In zijn eigen woorden was het enorm zwaar en was het niet per se het plan om al op de beklimming te vertrekken maar de wedstrijd liep nu zo. Hopelijk wordt het volgend jaar in Montréal weer een beetje spannender.