Radio Reinders #2 – ‘Al die ritten zijn voor Dylan’

‘De Tour is begonnen,’ zegt Elmar Reinders, met die rustige vanzelfsprekendheid waarmee je ook zou kunnen zeggen dat de wasmachine draait. Geen uitroepteken, geen hyperbool. ‘Het is net als elk jaar druk, veel volk. Ja, dat hoort bij de Tour. Daarom is het de grootste koers ter wereld.’

Lille en de plakbidon

De ‘Lille-etappe’ pakte een beetje anders uit. ‘De koers was lastiger dan wat iedereen verwachtte. Niemand verwachtte wind, iedereen verwachtte een makkelijke sprintrit. Maar uiteindelijk komt het echt op de benen aan. De beste mannen waren mee. Een aantal sprinters heeft gewoon echt op de limiet gezeten.’

Zelf zat hij in de finale ook niet helemaal waar hij wilde zitten. ‘Ik had pech met een bidon die tegen m’n derailleur schoot, dus toen moest ik een andere fiets pakken. Dan haal je een truc uit om terug te komen. Soms zien ze dat door de vingers, soms krijg je een boete. Omdat ze ook wat geld moeten verdienen. Is ook prima, natuurlijk.’

‘Thuus’

Het typeert hem: alles met een zekere relativering. Niet omdat het hem niks doet, maar omdat hij weet wat hij hier komt doen. ‘Voor eigen kansen gaat het niet worden deze Tour. Want al die ritten zijn voor Dylan. En we hopen daarvan gewoon eentje te winnen. Dan is onze Tour geslaagd. En als O’Connor een top 10 doet in het klassement, dan is iedereen ook blij hier.’

Wat er niet in het koersverslag staat, maar wat voor Elmar wel meespeelt: zijn vrouw en kind zijn er een paar dagen. En zijn vader, eerder nog opgenomen in het ziekenhuis nadat hij was aangereden tijdens het fietsen? ‘Die is weer thuus. Knapt goed op.’ Met dat in het achterhoofd fietst het toch net wat lekkerder door het Franse land.

Met klasse, zonder kermis

Morgen volgt de rit naar Duinkerke en dat zou zomaar eens een dag voor Dylan kunnen worden. ‘Hele dag wind tegen,’ zegt Elmar. ‘Dat speelt in ons voordeel. Dan blijft het vaak bij elkaar.’ De ploeg rekent op een massasprint, als er tenminste geen gekke waaiers ontstaan. ‘Maar als het zo loopt als we hopen, dan is dit er eentje waar we vol voor gaan.’

Het zou een mooie bekroning zijn op het werk dat Reinders en co leveren in de luwte. Positioneren, tempo controleren, valpartijen ontwijken. ‘Als Dylan er eentje pakt, is onze Tour geslaagd.’ Dat klinkt simpel, maar wie tussen Lille en Boulogne het slagveld zag, weet: niks in de Tour is simpel. 

Maar Reinders rijdt door. En dat doet hij met klasse, zonder kermis.

—

Lees ook: 

Radio Reinders #1 – Down under to earth