Donderdag 6 januari 2011, locatie het nationale Sport- en Cultuurcentrum d’Coque in Luxemburg. Rond de klok van elven staat een steeds langer wordende rij journalisten voor de persingang. Het miezert, de straten zijn nat en glad, langs de rijbanen liggen grote hopen wegsmeltende sneeuw. In zeker acht verschillende talen klinkt het ongeduld als de breedgeschouderde beveiligingsman voorkomt dat er één persmuskiet naar binnen glipt voordat de officiële zegen is gegeven.
Ruim na elf uur gaat dan een deur open en wringen de eerste journalisten naar binnen. Persdame Olivia zit achter een geïmproviseerde ontvangstbalie, klein laptopje voor zich waarop ze één voor één namen checkt. Drie bevallige dames ontfermen zich over de polsbandjes terwijl heren in zwarte pakken onophoudelijk bladen met koffie en jus d’orange onder de neuzen van de wachtenden duwen.
De brede heer, hij blijft de hele dag de vriendelijkheid zelve, zal de hele ochtend alleen maar nieuwe groepen journalisten binnenlaten totdat het sein gaat voor de persconferentie. Inmiddels is er flink gespeculeerd over de naam van het team, de kleding en sponsors, maar veel wordt niet onthuld als de renners uiteindelijk op het podium van de grote zaal zitten. Ze zijn keurig gekleed in een tweedelig zwartgrijs kostuum, een grijs kraagloos overhemd en een zwart-wit gespikkelde sjaal.
Uiteindelijk wordt het rustig in de zaal. Het verhoogde podium, waar de televisiecamera’s, net nog opnamen maakten wordt afgebroken. de ruimte wordt klaargemaakt voor vanavond. In de Pressroom is het zachte gerammel te horen van de schrijvende pers, de renners keren terug naar het hotel en de stad stroomt langzaam vol met fans. Stilte voor de storm.
Even voor achten ‘s avonds en achter de schermen heerst een optimistische spanning. Tweeëntwintig renners van het team staan voor het eerst in hun nieuwe teamoutfit, klaar voor de presentatie. Binnen in de zaal zitten bijna vijfduizend wielerliefhebbers te wachten tot de revelatie van de belofte. Ze behoren tot de gelukkigen die een van de gratis toegangskaartjes te pakken kregen, de “Presentatioun vum Team Leopard“, zoals ze dat zeggen in dat verwarrende Luxemburgse brabbeltaaltje, was binnen een uur uitverkocht. Sommigen hebben een lange reis achter de rug om live de show bij te wonen.
Op de eerste rij voor het podium zit de Luxemburgse Koninklijke familie. Het licht gaat uit en de beelden van introductiefilm dansen over het scherm. De hartslag van het nieuwe team is voelbaar in de zaal als slow motion zwart-wit beelden langsflitsen. “Ready to face new challenges” verschijnt in beeld. De presentatie wordt live uitgezonden op de Luxemburgse tv en het presentatieduo Nathalie Reuter en Dan Spogen komen het podium op. De komende anderhalf uur praten zij de show tweetalig aaneen.
Teammanager Bryan Nygaard is de eerste op het podium en zegt “we schrijven vandaag wielergeschiedenis!“ Een aantal hoogwaardigheidsbekleders volgt, UCI baas Pat Mc Quaid noemt het “een belangrijke dag voor het wielrennen”, de Luxemburgse sportminister spreekt langdurig met behulp van een enorme stapel spiekbriefjes. De toespraken worden afgesloten door een man in een zwart-wit luipaardpak die een act met een grote ring doet.
De ‘young professional riders’ Giacomo Nizollo, Stefan Denifl, Martin Pedersen en Dominique Klemme doen hun intede. Zij mogen als eersten het nieuwe tricot wereldkundig maken. De presentatie van het team is tot nu toe met grote geheimzinnigheid gepaard gegaan, zelfs een eerder op de dag uitgelekte afbeelding van de kleding is binnen korte tijd van het internet verwijderd. Het tricot is een stijlvol voorbeeld van het nieuwe denken in de sport.
In kleine groepjes worden de renners, afgewisseld met optredens en praatjes met ploegleiders en teamdirecteuren, aan het publiek voorgesteld. Nieuwsgierige renners nemen een kijkje vanachter de zwarte gordijnen en de beveiliging grijpt in als er teveel journalisten naast het podium verschijnen. Iedereen moet snel weer op zijn plaats, the show must go on.
Lang staan ze niet in de spotlights, het tempo van de presentatie wordt opgeschroefd naar de climax, de laatste drie renners van het team, Fabian Cancellara, Andy en Fränk Schleck. Terwijl de zaal ontploft van enthousiasme, betreden zij het podium, de fiets in de hand. Deze heren zijn er klaar voor, het hele team, jong en dynamisch, is er klaar voor, komend seizoen gaat de wielerwereld wat beleven!
Het moment is aangebroken om het hele team bij elkaar te roepen! Deze opkomst is goed doorgenomen in de ochtend en van twee kanten komen de renners, sportdirecteuren en andere betrokkenen het podium op. De Nederlanders Joost Posthuma en zijn streekgenoot Tom Stamsnijder behoren tot de langste en staan direct achter Fabian en de Schleckjes. Het fotomoment van de dag breekt aan en het podium wordt bestormd door fotografen, “profiteert davon” roept presentator Dan Spogen breed lachend.
Zwaaiend verlaat het team het podium en is het afgelopen. Achter de coulissen halen de renners opgelucht adem, kleden zich om en bespreken ondertussen de lange hectische dag. Vijfduizend bezoekers stromen naar buiten veroorzaken daar een enorme verkeersopstopping. Een enkeling blijft hangen bij een uitgang waar mogelijk renners naar buiten komen en in de VIP-ruimte barst het feest los. De ruimte is omgetoverd tot een luxe lounge en de drank stroomt. Vanuit de kleedkamers komen ook de nieuwe helden binnen. Ze worden door familieleden en vrienden met open armen ontvangen, delen handtekeningen uit, gaan geduldig op de foto met sponsors en vertrekken om half elf met de teambus naar het hotel. Door naar Mallorca, voor het eerste gezamenlijke trainingskamp of Australië, voor de Tour Down Under.
- Het shirt van Bouvatier - 23/01/2013
- De Vlaamse modder van de Omloop - 24/02/2012
- Joop Zoetemelk in drie verhalen - 03/12/2011