Voor mij staat sportief fietsen gelijk aan spelen. Ik speel alsof ik een kopman uit de wind moet houden. Ik speel alsof ik het peloton op de kant zet. Ik speel alsof weer en wind op mij geen vat hebben gelijk een Flandrien. Ik verdapper op de beroemde kasseistroken en hellingen van dé Ronde. En waar is het beter spelen dan in het echte decor?
Fietsen door de Vlaamse Ardennen is alsof je even mag shotten in Camp Nou.
Op uitnodiging van Toerisme Vlaanderen mocht ik een week voor de 100e Ronde van Vlaanderen een paar dagen vertoeven in en rondom Oudenaarde. Naast afzien op de fiets hebben we genoten van de gastvrijheid van diverse cafés, restaurants en musea.
Oudenaarde is een kleine stad in het hart van de regio. Ongeveer 1000 jaar geleden vestigde men zich hier op de hoge oever van de Schelde. Als grensstad heeft Oudenaarde vanaf de Middeleeuwen tot aan de Tweede Wereldoorlog meerdere malen onder vuur gelegen en dit is terug te zien in de grote diversiteit aan bouwstijlen in de stad. De Markt is het centrale plein van de stad. Aan de markt veel cafeetjes, zoals het bekende café Carillon, frituur De Markt – nummer 1 in Top vijf frituren om te bezoeken tijdens de Vlaamse voorjaarskoersen – en natuurlijk het schitterende stadhuis. Tijdens de stadswandeling wist de gids ons te vertellen dat het stadhuis een schoolvoorbeeld is van de Brabantse Laatgotiek. Een schril contrast met de wansmaak van de aanwezige kermis.
Oudenaarde mag zich dan wel Parel van de Vlaamse Ardennen noemen, de echte schoonheid vinden we buiten de stadsgrenzen in het decor van de voorjaarsklassiekers. In maart en april sta je hier vaker in de file vanwege de koers dan omwille van iets anders. In een paar weken tijd fietsen de profs hier Omloop het Nieuwsblad, Nokere Koerse, Dwars door Vlaanderen, Kuurne – Brussel – Kuurne, E3 Harelbeke en natúúrlijk de Ronde van Vlaanderen. Als er al geen wedstrijd is, is er wel een toertocht of trainen en profs en amateurs in groten getale. Tegen de lente ademt alles hier wielrennen, zelfs het verkeer. Op de snelweg word je links en rechts ingehaald door ploegleiderswagens.
Ook voor de (elektrische) fiets zijn er in de omgeving mooie fietsroutes. Fietsen kan hier op ieder niveau. Op diverse plaatsen is de kaart Plan Bier of het boekje De Mooiste Rondes te verkrijgen met uitstekende tips om de omgeving al fietsend of wandelend te verkennen.
Op de dag van de koers E3 Harelbeke fietsten wij onder begeleiding van twee ervaren fietsers de blauwe lus van de Ronde van Vlaanderen. Met de Oude Kwaremont, de Paterberg, de Koppenberg, de Mariaborrestraat, de Steenbeekdries en de Taaienberg op het programma geen eenvoudige opgave.
We vertrokken in echt Flandrienweer door regen en wind. Tot aan de Koppenberg lagen de hellingen er nat bij. Leuk voor het verhaal, iets minder leuk voor mijn schoenplaatjes. Zelfs onze gidsen moesten ongewild te voet op het steilste stuk – 20% – van de Koppenberg. De bandjes hadden simpelweg geen grip op de aalgladde kasseien. De goot was door de modder net zo glad, alsof de Koning van de Koppenberg zijn wasmachine weer boven op de klim had aangezet om het waswater in de goot te laten lopen en zodoende de renners op de kasseien te dwingen.
Kasseihellingen: Neem de meest nukkige flandrien met het hardste hoofd en laat hem tegen zijn zin in tijdens een hagelbui een bult in het landschap berijdbaar maken. Grote brokken magma met de blote hand woest uit de aarde gerukt en achteloos op een rij gesmeten. Afgerond met een “Kust mijne kloten!” in dialect.
Na een fantastische lunch bij Koffieboone te Ronse – bulger met stoof, streekbier en eigenbereide taart zonder ei en suiker – mochten we koud de Kluisberg op, op de wielen gezeten door de profs. Afstappen was geen optie met al dat wielerpubliek! Na de doorkomst van de E3 hebben we ze nadien nog drie maal mogen zien passeren en door het uitstekende gidswerk hadden we uitstekende plekken op onder andere de Oude Kwaremont.
Fietsen door de Vlaamse Ardennen op de dag van een profkoers is een héle grote aanrader. Alle hellingen en stroken in de laatste 100 kilometer van eerdergenoemde koersen liggen dicht bijeen. Alleen door kriskras het landschap te doorklieven komt de parcoursbouwer aan de gewenste kilometers, met als voordeel dat de toeschouwer zonder veel moeite kan afsteken naar een nieuwe doorkomst. Overigens doet u dit beter op de fiets want met de auto sta je al snel vast.
Tijdens de Ronde van Vlaanderen zijn er naast de veel besproken VIP-tenten ook publieksdorpen op de belangrijkste plaatsen. U kunt hier de koers volgen op grote schermen. Alle info over de publieksdorpen en de bereikbaarheid vindt u op de site rondevanvlaanderen.be
Bourgondisch valt er ook genoeg te genieten! Langs het parcours van de Ronde van Vlaanderen zijn maar liefst 185 cafés waaronder beroemde wielercafés als In den Hengst, D’ouwe Hoeve en In de Zon. Uiteraard is bijna overal het gekende Kwaremontbier te verkrijgen maar probeer zeker ook eens de streekbieren van de kleine brouwerijen! Zoals het een Vlaming betaamt staan op de fiets- en wandelkaarten van Toerisme Vlaanderen ook de fijnste cafés aan de route weergegeven.
Een van de kleine brouwerijen langs de Ronde is brouwerij Keun. Het bier Keun Zilver is mijn favoriet. Door het harde grondwater en een subtiel kruidenmengsel is het een hele fijne Saison geworden mét de typische stalgeur!
Wielermusea
In Oudenaarde kunt u een bezoek brengen aan het geheel vernieuwde RoM, het Ronde Museum in het Centrum Ronde van Vlaanderen. Begin 2016 is het museum geheel vernieuwd. Het voldoet nu helemaal aan de eigentijdse interactieve museumbeleving. Geen ellenlange verhalen aan de muur maar hippe infographics die het verhaal duidelijk in beeld brengen. Naast het museum vindt u in het centrum ook nog een brasserie waar u zomaar Freddy Maertens kunt zien genieten van het huisbier Flandrien. Tevens is er een winkel met wielerlectuur, -kleding en uiteraard bier.
Wielermuseum Roeselare wordt ook vernieuwd. Totdat deze verbouwing klaar is kunt u terecht in de Paterskerk voor een tijdelijke tentoonstelling van het WieMu. Tot in de details is de wielergeschiedenis gedrenkt in kerkelijke sferen en dat is werkelijk fantastisch gedaan. Wat te denken van de kruisweg in wielerfoto’s of de verzameling overwinningskelken. Pink een traantje weg bij de lijkwade van Jempi Monsére, vereer ondanks het derde gebod toch de grote Eddy Merckx aan zijn altaar en deel in de ontkenning van VDB: “Ik ben God niet!“. Uiteraard mag de biechtstoel van Armstrong ook niet ontbreken. Gaat dat zien voordat het te laat is! Het is overigens een zonde als u de kerk verlaat zonder één of meerdere edities van het onvolprezen Etappe, een prachtig wielermagazine dat uitgegeven wordt door het museum.
In de Vlaamse Ardennen beleef je de voorjaarsklassiekers in al zijn facetten!
De streek krijgt 5 sterren op gebied van gastvrijheid, beleving en fietsmogelijkheden. Mijn bourgondische inborst geeft nog een dikke poolster extra voor de streekbieren!