Foto Sirotti
Slag om Duinkerke kent één winnaar en vele verliezers
Vooraf aan de start was een ding duidelijk: er zou een Belg winnen. Tenminste, als we de geschiedenis mogen geloven. Want van alle eerdere finishes in Duinkerke was het resultaat een een Belgische etappe overwinning. Dat het niet zonder slag of stoot zou gaan, dat mocht helder zijn. Een aantal uur en een chaotische laatste vijf kilometer later is die wijsheid weer onderstreept. De slag om Duinkerke is beslist in Belgisch voordeel en er is één winnaar, Tim Merlier, en vele verliezers.

Aan de start is alles nog anders. Het regent, de start begint vandaag wel op tijd en uiteindelijk wordt de neutralisatie wat verlengd omdat nog niet alle renners weer bij het peloton zijn. Als dan het startschot klinkt is er onverwacht rust. Er staat wind tegen en er gebeurt niks. Renners spelen een beetje met wat demarrages, maar er is geen serieuze kopgroep. Dat is logisch: er is geen puntentrui te verdienen en ook de bollentrui kan niet van eigenaar verwisselen. Tel daarbij op dat er te veel sprintersploegen zijn die willen afmaken aan de kust, dat een vroege vlucht zinloos is, behalve voor de aandacht.
Abandon Philipsen
Alles lijkt erop dat het een etappe wordt zonder noemenswaardige incidenten, maar als de tussensprint zich aankondigd gaat het toch mis. In de sprint komen Rex van Intermarché en de Franse sprinter Coquard met elkaar in aanraking. Coquard schiet uit z’n pedaal en raakt uit balans. Philipsen krijgt daardoor een zwiep en gaat heel naar onderuit. Zijn hele bovenrug ligt open en hij moet weggevoerd worden. Abandon, met nog 60km te gaan. Jonas Rickaert, zijn ploeggenoot is danig overstuur, maar gaat gewoon door. Het is een opmaat voor een chaotische finale
Bollen met Wellens
Er komt nog een klimmetje aan, van de Mont Cassel. Tim Wellens trekt erop uit en pakt daar het enige punt, terwijl hij een gat trekt van bijna twee minuten. Even denken we: hij gaat voor wat onrust zorgen, maar blijkbaar was de bonus op de top genoeg voor hem. En misschien wil hij ook wel voor de bollen gaan, wie weet!
Vanaf dat moment is het aan de sprintersploegen. De treintjes worden opgezet en in de laatste tien kilometer is het zelfs Remco Evenepoel die voor topsprinter Merlier de trein aanvoert. Tot aan de vijf kilometer (het punt waarop bij een crash de boel veilig is) trekt hij eraan, maar laat zich dan terugzakken. Achteraf een onhandige keus, want met drie kilometer te gaan is er een soort versmalling en klapt Jordi Meeus tegen het asfalt. Wie er ook bij ligt: Remco Evenepoel. Het is nog te zien wat de schade is.
Vanaf dat moment volgt nog meer chaos met sprinters die strijden om de voorste plekken. De laatste kilometer is een soort bochtenfestijn (al aangekondigd als mega gevaarlijk door Thijs Zonneveld) en uiteindelijk lanceert dezelfde Coquard Emilien Eannière en ook Penhoët van Groupama-FDJ.
Een clubje van 20 renners sprint om de zege en het is Merlier die met Milan strijdt om de winst. Even lijkt Milan te winnen maar Merlier houdt net de boel bij elkaar. Bauhaus, Waerenskjold en Bittner vormen de top 5. Danny van Poppel finisht als 8e. Bini Girmay geeft het als beste weer: ‘het was crazy, ik ben blij dat ik gefinisht ben’.
In de klassementen verandert enkel de groene trui van eigenaar, door het onfortuinlijke uitvallen van Philipsen. Hij is de derde DNF/Abandon van deze Tour.
Het zal nog moeten blijken of Meeus, Eannière en Coquard ook nog kunnen opstappen. En wat de schade is bij Evenepoel
Al met al een wandeletappe met een bizar slot en de conclusie lijkt helder: finish in Duinkerke, winst voor een Belg.