Waarom niet zeventiende? Of achtendertigste? En als hij dan toch negentiende eindigt, waarom geen ballade die de onlosmakelijk hieraan verbonden heroïek bezingt? Zelden stelt een auteur zijn eigen titel in de eerste zinnen meteen in vraag, jaagt hij dan al lezers weg en stofzuigt alle spanning uit zijn betoog, iets waarmee hij normaliter uit beleefdheid anderhalve alinea wacht. Is het onkunde?