Ik zal het gelijk maar bekennen. Ik was ooit fan. De Schleckjes. Koersende broertjes, vond ik mooi. Beetje samen tegen het Spaanse pistooltje vechten en stranden in broederliefde. Tweede was ook prima. Zo lang m’n broertje er maar bij is. Samen vissen, pa ook mee. Hondjes mee. Karper gevangen, samen op de foto, een lach. Nog even fietsen en dan
Het is Koers! krijgt recentelijk berichtjes uit Texas. Met het verzoek of we de inhoud daarvan aan onze lezers willen doorgeven. Dat doen we natuurlijk graag, al was het maar omdat de afzender nogal klaagt dat hij het ook niet makkelijk heeft tegenwoordig. En dat
Grote broer Fränk Schleck moest met tegenzin naar de Giro. Hij had er helemaal geen zin in. Het hotel in Albertville, gelegen in de Franse Alpen, was immers al geboekt voor een training met broertje Andy tijdens de laatste week van de Giro.
Renners zonder goesting zijn altijd op zoek naar de ‘lekke band’. Een valpartij zonder erg gaf Frank het excuus
Beste Andy,
Je wilt niet de tweede Joop Zoetemelk worden. Dat zei je in een interview, bijna een jaar geleden alweer. Je wilt geen zes keer tweede worden voordat je de Tour eens wint.
Ik moet sindsdien telkens aan die uitspraak denken als jouw naam valt, of die
ALS JE DAN WERKELIJK ZO BENIEUWD BENT, DAN WIL JE natuurlijk in de eerste plaats weten waar ik geboren ben, wat ik zo al in mijn jeugd uitgespookt heb, waar mijn ouders vandaan kwamen en wat ze uitvoerden voor ze met mij op- gescheept werden, en ga zo maar door; maar om je de waarheid te zeggen voel ik daar
Het zag er allemaal heel leuk uit hoor, maar ik geloofde er helemaal niets van. Een droom in duigen, maar hij zei doodleuk – en nog meerdere keren ook – dat er niets aan de hand was, dit was toch een prima resultaat? Sterker nog,