Vandaag was een hartstikke spannende dag. We mochten over muiskleurige betonwegen en steenwegen fietsen in de achterbroekzak van Vlaanderen. Te midden van weilanden met of zonder koeien die ooit worden geslacht om een verdere uitbraak van rundertuberculose in de kiem te smoren. Soms afgewisseld met schilderachtige lintbebouwing die alleen uit Vlaamse klei kan gestampt worden.
Toch mochten we niet in de ontsnapping
We schrijven maart 2007, Dwars door Vlaanderen, de eerste koers in Vlaanderen die ruikt naar de lente, vrij vertaald: die ruikt naar de Ronde van Vlaanderen. Voor de eerste maal haar kasseien, haar hellingen: Varent, Kwaremont, Edelareberg, de woorden proeven en smaken als naar een eerste liefde: halsoverkop, roekeloos, eeuwig, zout op de lippen (alhoewel dit laatste geen steek houdt
Eugert Zhupa? Wat of wie zegt u ? Jawel: het is een coureur, Team Southeast, ploeg van Petacchi, weet u wel, een ploeg vooral gedijend langs de Italiaanse Rivièra, les coureurs du soleil.
Maar beste lezer, ik heb touch met Eugert Zhupa, vermoedelijk de enige professionele Albanese wielrenner in het peloton.
Het verhaal