Het zit erop, Parijs is bereikt. Na drie weken van “vallen en soms weer opstaan”, “de Tour op z’n kop zetten”, “Parijs is nog ver” en alle andere wielerclichés, is het tijd de balans op te maken. De vraag of het een grootse Tour was, is alleen
Zestig kilometer klimmen over de Agnel, de Izoard en de Galibier. De Koninginnerit. De enige passende omschrijving voor deze etappe. Duizenden hoogtemeters en vooral geen enkele meter vlak. En dan ook nog eens de hele dag volle bak wind tegen. Waar de Tour van dit jaar al 2,5
Vacansoleil-DCM steelt de harten van het Nederlandse wielerpubliek. Natuurlijk door het verhaal Johnny Hoogerland, maar ook door het aanvallende rijden van de hele ploeg. Lieuwe Westra, Borut Bozic, Bjorn Leukemans, allemaal proberen ze iedere dag mee te springen en er bij te zijn. Dat lukt nog vaak ook. Vandaag zaten
Thor Hushovd won vandaag zijn tweede etappe. Zijn tweede bergetappe eigenlijk. Dat is niet alleen heel knap van de ijzersterke Noor, het is ook een teken aan de wand. In de Tour de France worden geen cadeautjes meer uitgedeeld, winnen is alleen nog voor de allersterksten. Na twee weken Tour
Waar de helden van het asfalt vandaag een welverdiende rustdag hebben is het voor de Tourvolgers vaak het moment om de balans op te maken van de eerste twee weken Tour de France. De renners hebben vandaag tijd voor hun partner, wat interviews en het laten behandelen van
De vijftiende etappe van deze Tour de France werd in het rondeboek omschreven als een overgangsetappe. Waarom is onduidelijk, of het moet een nieuwe omschrijving zijn voor een etappe voor de rustdag. Waar de renners vreesden voor waaiervorming, hoopten de kijkers hier juist op. En hoe harder we