Er komt weer een nieuwe poging aan. Half april gaat Victor Campenaerts het vier jaar oude werelduurrecord van Bradley Wiggins aanvallen. Allesbehalve een ongenaakbaar record. Wiggins had niet de perfecte omstandigheden, zoals ook in het prima boek My Hour te lezen is. Maar Wiggins is Wiggins en dus speelde publiciteitswaarde een grote rol in zijn succesvolle poging. Liever een
Een paar weken terug zat ik met een slaperig hoofd achter mijn ontbijt. Mijn vrouw zei: “Dat shirt wat je aan hebt, dat kan toch niet meer.” Ik keek omlaag en zag wat ze bedoelde. Ik had mijn gele Dumoulist shirt aan, aangeschaft in de zomer van 2015 toen ‘onze’ Tom in Utrecht wel even de proloog, pardon de
Ach, de sportjournalist was er inmiddels aan gewend geraakt. “Wie? Beukeboom? Dion? Is dat een vrouw? Een wielrenner? Werelduurrecord? Nee, nooit van gehoord”, het waren steevast vragen die hem werden gesteld wanneer hij vertelde waar hij momenteel mee bezig was. Nu ook weer op Schiphol, waar hij bij de beveiligingscontrole uitleg moest geven wat het precieze doel van zijn trip
In Mexico went een Nederlandse amateur op dit moment aan de hoogte. Zijn poging om Bradley Wiggins van de troon te stoten was een idee van zijn trainer, en nu zit Dion Beukeboom met een kaalgeschoren hoofd en akelig afgetraind lichaam op bijna 1.900 meter boven zeeniveau, in Aguascalientes. Op die baan moet het gebeuren. Hij wacht, traint en schaaft
Volgens verwachting eindigden bij het NK tijdrijden in Bergen op Zoom de deelnemende profs allen vooraan. Dat tussen de bekende namen Dion Beukeboom van de continentale Vlasman ploeg op een vierde plek eindigde, mag dan een verrassing heten. Jurgen van Teeffelen volgde Beukeboom in de ploegleiderswagen.
Teammanager Ton Welling draait zijn raampje open. “Hier, die had ik je beloofd”, zegt hij