Ja-ha, dat van Joops geheim weten we nu wel. Motel de Jong, Met het oog op morgen, nrc*next, AD Sportwereld; het zijn slechts de plekken waar ik er het een en ander van meekreeg. Daar hoef je het boek dus (bijna) niet meer voor aan te schaffen. Gelukkig biedt Joop Zoetemelk – Een open boek veel meer. Mooie foto’s bijvoorbeeld. En
Iedere keer wanneer ik Joop op tv zie, voel ik maar één ding: intens medelijden. Niet omdat ik weet dat hij wel eens van een jachtpartij terugkeert zonder een gems om z’n nek. Dat is prima. Het kan niet altijd feest zijn. Mijn medelijden wordt ook niet veroorzaakt
Ongetwijfeld moet ik het meegekregen hebben, Joop Zoetemelk die op 20 juli 1980 de Tour de France wint. De kranten moeten volgestaan hebben met verslagen van de spannende strijd in Frankrijk en op tv zal er ongetwijfeld gepaste aandacht zijn geweest voor deze mijlpaal in de Nederlandse wielergeschiedenis. Misschien was het op straat ook wel hét onderwerp van gesprek. Er
‘Paris-Nice 1978’ staat er achterop de foto. En verder: ‘6 mars (6 maart red.). Etape Creteil – Auxerre. Joop Zoetemelk’. Bezweet of uitgewoond is Zoetemelk hier allerminst dus zal het bij de start zijn, in Creteil. Het is de eerste etappe
Een roze Mercier-fiets is Zoetemelk niet vreemd. Hij reed er vele jaren op. Maar in een roze leiderstrui heeft het grote publiek hem niet vaak gezien, de Giro d’Italia stond immers nooit op z’n programma. Toch vond ik deze foto waarop
Voor het podium leunt een handjevol renners op hun fietsen. De enige die ik herken is Wilfried de Jong die met zijn telefoon de moeite neemt om een foto van de huldiging te maken. Negen renners staan er op het podium klaar om gehuldigd te worden door Joop. Nog nooit wist ik een wedstrijd te winnen maar de eerste die