Als ik aan Joop Zoetemelk denk, zeg ik Rijpwetering. Ik fiets regelmatig over zijn ‘Joop Zoetemelkpad’, dat naar zijn geboortegrond leidt. In 2007 studeerde ik af aan de School voor Journalistiek met een achtergrondverhaal over de Ronde van het Groene Hart. Als erelid van Swift was Zoetemelk even
1. Zoals er in de Nederlandse literatuur sprake is van de Grote Drie, zo is dat ook het geval in de Nederlandse wielrennerij. Zoetemelk, Raas, Knetemann. Alle drie wonnen ze tien Touretappes, alle drie werden ze wereldkampioen. Puristen willen nog wel eens een boom opzetten dat Kuiper ook in dat rijtje hoort, maar dat gaat niet. De Grote Drie zijn
Populair? Nee, Joop Zoetemelk was een pispaaltje. In Vlaanderen welteverstaan. Waarom kwam Zoetemelk nooit op kop? Bleef hij altijd maar in dat wiel van Eddy Merckx zitten? Zoetemelk is een wieltjesplakker die van het werk van Merckx profiteerde,
Daar stond hij dan, in zijn regenboogtrui. Al vijftien jaar prof, al zoveel gewonnen, maar op het hoogste schavot bleef de houding ongemakkelijk.
Mijn vader keek toe, zijn neus tegen het knetterende televisiescherm gedrukt. Het maakte hem niets uit dat hij daardoor juist minder zag; hij wilde er simpelweg
Wie herinnert het zich niet? De zomer van 1980. Joop Zoetemelk, het enfant terrible van het Nederlandse wielrennen, gaat voor het TI Raleigh-keurkorps de Tour winnen. Althans, dat zegt hij zelf. Typisch Joop. Een hoop branie, bluf en grote woorden. Maar nooit ten onrechte. Joop is een
‘Weet je wat je hem moet vragen? Dat van die Opel Vectra, of dat waar is. Je weet wel, van het WK in 1985. Volgens mij gaf-ie Andersen een Opel Vectra. Ken je dat verhaal niet?’
Ik ben van 1974. Het WK wielrennen heb ik als 11-jarige op tv gezien. Hoogstwaarschijnlijk met mijn broer en vader op de bank in de