Mekkeren over Thomas Voeckler, het lijkt de hobby van alle wielerjournalisten- en commentatoren. Altijd weer dezelfde argumenten: mediageil en niet geliefd in het peloton. Voecklers prestaties zijn bijzaak. Het is als een boek recenseren en dan de kledingstijl van de auteur afkraken. Als een concert bezoeken, ondertussen bijkletsen
In het algemeen hebben commentatoren geen goed woord over voor Thomas Voeckler. Maar gisteravond werd ik tijdens het kijken van De Avondetappe aangenaam verrast door Mart Smeets. In zijn prachtige commentaar bij de samenvatting van de ploegentijdrit roemde Smeets het gebaar van Voeckler, die even een hand op
Op donderdag 8 juli 2004, rond een uur of elf, veranderde mijn leven voorgoed. Op dat moment sloopte een kaakchirurg in het Rijnstate ziekenhuis te Arnhem de laatste twee verstandskiezen uit mijn mond. Zeventien was ik pas, en reeds van al mijn wijsheid beroofd. Op de weg terug
Hij had het al een keer of honderd geprobeerd deze Tour, maar steeds zonder succes. Behalve op 11 juli, toen ging het nog wel aardig. Een vierde plek. Zijn volgende poging, op le quatorze juillet, ging daarentegen volledig de mist in. Het had hem zo mooi geleken: de