In 2020 verschijnt Het Mooiste Uit De Koers. In dit nieuwe boek belicht Alex van der Hulst de 50 iconen (renners, materialen, wegen, bergen, shirts, uitspraken en fenomenen) uit het wielrennen waar nog geen boekenkasten over volgeschreven zijn. Op Het Is Koers alvast zeven voorpublicaties en de vraag aan de lezer: wat mag er bij deze 50 niet ontbreken? Vandaag
Er waren bouwwerkzaamheden ter hoogte van huisnummer 25. Tijdelijke hekwerken van Boels Verhuur stonden om de plek waar je een gedeeltelijk uitzicht hebt over Haarlem en Bloemendaal als de bomen niet in blad zijn. Een aannemer had zijn bouwbord geplaatst naast een klein rond bordje waarop stond dat je hier niet
Afgelopen zaterdag drong voor het eerst ten volle tot me door wat Tim Krabbé bedoelde met zijn befaamde openingszinnen*, en dat dit gebeurde terwijl ik op mijn fiets zat, zal weinigen verbazen. De zon brandde mijn armen rood, de wind waaide onbarmhartig. Tegen natuurlijk, zelfs in het bos. Ik was op weg
Het aantal hoogtemeters is oneerlijk verdeeld in Nederland. Limburg heeft ruim negentig procent van alle oplopende wegen in handen. Gelderland, Overijssel en Utrecht hebben enkele stuwwallen geasfalteerd en de rest van Nederland heeft niks. Drenthe spaarde daarom zelf maar vijftig jaar lang compost en heeft op de ontstane hoop
Het is 1982. De zomer waarin Bernard Hinault z’n vierde Tour wint. De zomer waarin Peter Winnen opnieuw zegeviert in de bergen, in Morzine deze keer. En de zomer waarin drie (!) Nederlanders in de top-4 van de Tour eindigen.
Ik ben bijna acht en zeg tegen mijn ouders
Gefronste wenkbrauwen. Dat was de reactie van mijn leraar Nederlands toen ik hem in 1988 vroeg of ik De Renner van Tim Krabbé op mijn leeslijst mocht zetten. Ik had één geluk: vijf jaar eerder had een zekere Frans Maassen dezelfde vraag gesteld. Maassen kreeg toestemming,