Ik moet wat opbiechten. Het eerste wat ik elke dag doe als ik opsta, is een shotje bietensap nemen. Het schijnt iets in je lichaam te doen waardoor je bloed meer zuurstof opneemt. Wat natuurlijk top is als je een berg op moet. Acht dagen achter elkaar.
Dat het als een steen op mijn maag valt neem ik op de koop toe.
Van de zenuwen kapitalen uitgegeven
De laatste tijd heb ik van de zenuwen kapitalen uitgegeven aan sokken, ondershirts, schoenen en fietslampjes. Maar hoe ik het fenomeen bietensap ontdekte vat wel het beste samen hoe compleet gestoord ik ben geworden.
Toen ik mijn broer laatst vertelde over The Ride, herinnerde hij zich dat een vriend ook ooit had meegedaan. “Die gek was op een gegeven zo lijp geworden, dat hij bietensap ging drinken,” vertelde hij.
Ik hoorde alleen ‘bietensap’. En toen ik over de werking van het sapje las, besloot ik niks te factchecken. Ik kocht ik gelijk een doosje.
Een goed ritme is goud waard
Of het nou de bietensap was. Of mijn training. De adrenaline. Overmoed. Of de energie die ik kreeg toen ik vanmorgen op mijn verjaardag werd toegezongen door mijn kinderen. Maar de klim naar de Mont Ventoux ging verrassend soepel. Zeker voor een eerste serieuze col.
Ik had me voorgenomen om niet te hard van stapel te gaan. Wat niet makkelijk is, als je start onder begeleiding van AC/DC en Rammstein. Een goed ritme vinden en houden is goud waard. Gelukkig vond ik snel een groepje die heerlijk gedoseerd van start ging.
Gaandeweg voelde ik dat ik mijn hartslag niet boven de 160 moest laten komen. En zo kwam ik in 1 uur en 48 minuten boven. Slechts een uur en tien minuten langzamer dan Laurens ten Dam. Die al wel 220 kilometers in de benen had toen hij aan de klim begon, maar daar hebben we het niet over.
Nog twee klimmen op het programma
Ik had me vooral gericht op de Ventoux vandaag, maar er stonden nog twee klimmen op het programma . Col de l’Homme Morte en Col de Saint Jean. De gemiddelde temperatuur op die laatste klim was volgens Strava 34 graden. Dat was zwaar. Ook omdat ik op de een of andere manier had bedacht dat mijn water op was, terwijl ik nog een volle bidon had.
Het kan ook natuurlijk ook gewoon dat de bietensap uit mijn benen was. Dus ik neem er nog eentje.
Lees ook de andere afleveringen in deze serie
- Deel 1: Alpe d’Huez staat in Hoograven
- Deel 2: Bietensap op mijn verjaardag
- Deel 3: Genieten van het uitzicht en de cijfers op mijn fietscomputer
- Deel 4: De repeterende checklist in mijn hoofd
- Deel 5: De weg gaat op neer, net als mijn stemming
- Deel 6: Samen alleen
- Deel 7: Een grensverleggend tussendoortje
- Deel 8: Na de magische zalf voel ik me weer sterk
- Slot: het begint en eindigt met de bezemwagen
