Uit koers Ik heb lange tijd gedacht dat ik het begrip ‘Vergeten Renner’ zelf had bedacht. Dat bleek niet zo te zijn. De bedenker van de term ‘Vergeten Renner’ blijkt Léon Geuyen, tevens geestelijk vader van deze site.

Sommige mensen hebben nooit goeie ideeën, anderen lopen ervan over; het is oneerlijk verdeeld in de wereld.

Léon stelde aan enkele enthousiaste bijdragers aan het toen enkele maanden oude Het is koers voor om kleine portretjes van ‘Vergeten Renners’ te schrijven. Tot dat moment was mijn bijdrage aan de site beperkt gebleven tot een handjevol niet noemenswaardige columns, desondanks hoorde ik bij de Heren-en-1-dameclub die in juni 2010 bij het oprichtingsdineetje in het Utrechtse Lokaal 9 was geweest.

We aten saté, verder herinner ik me weinig.

Ik moet onmiddellijk hebben gevoeld dat het ‘Vergeten Renner’-concept voor mij was bedoeld, zozeer zelfs dat ik er tot voor twee weken geleden heilig van overtuigd was het zelf verzonnen te hebben.

Een goed idee heeft vele vaders, maar in dit geval was ik niet meer dan een verre neef.

Mijn eerste stukje ging over Niels Scheuneman, met wie ik in minder vrolijke tijden nog wel eens geMsn’d had.

Ik was fan van de renner die hij dreigde te gaan worden.

In 2001 werd hij bij de wereldkampioenschappen voor junioren bijna wereldkampioen en ik dacht als fan van het eerste uur een gouden zaak te hebben gedaan.

(Ik correspondeerde ook met Addy Engels, van wie ik destijds ook nog het nodige verwachtte. De echte fan stelt zich kortom het beste in op een aaneenschakeling van teleurstellingen).

Niels Scheuneman had er in de rest van zijn loopbaan minder van gebakken dan ik had ingecalculeerd. Misschien zat er in dat eerste stukje nog wel enig oud zeer over die niet ingeloste belofte.

Het verhaal over Niels Scheuneman werd gevolgd door ruim 170 andere Vergeten Renners. Ik schreef zo’n 150 van die stukken.

Eerst renners uit mijn eigen prehistorie (midden jaren negentig), later steeds vaker ook renners uit andere periodes, tot ik uiteindelijk halverwege de negentiende eeuw bij de geboorte van de koers was beland en niet verder terug kon.

Eigenlijk was er maar een criterium bij de keuze voor al die renners, liet ik mij slechts door een zaak leiden in mijn eindeloze (vaak nachtelijke) zoektochten die me door de krochten van het internet voerden: Het Verhaal. Het verhaal moest goed zijn. Sommige typische “vergeten renners” (Eros Poli, Johan Bruinsma, Melchor Mauri) hadden dat op het eerste gezicht niet. Anderen, die niet of nauwelijks vergeten waren – zoals Roger Walkowiak of Andre Kivilev – juist weer wel. Er moest iets zijn, iets waaraan ik mijn verhaal kon ophangen.

Een haakje, zouden Heel Erge Mensen dat iets noemen.

De term “Vergeten” werd steeds vaker letterlijk geïnterpreteerd, en steeds weer reageerde ik eender: dat het me te doen was om het voor de vergetelheid behoeden van de coureurs in kwestie.

Dat was slechts een deel van de werkelijkheid.
Het ging me om het verhaal.
Om niets anders.

Vandaag wordt ‘Uit Koers’ gepresenteerd. Een bundel met 108 van de beste verhalen over “vergeten” (vergeet deze term) renners, het merendeel gepubliceerd in De Muur of op Hetiskoers.

Ik ben alle lezers, critici en volgers van Hetiskoers heel erg dankbaar voor hun tips, hun kritieken en hun onvermoeibaarheid als het op het uitdelen van complimentjes aankwam. Van al die zaken kreeg ik steeds weer zin om door te gaan.

Ik heb ontzettend genoten van het uitzoeken, en van het uitwerken van die uitzoekingen tot leesbare en mooie verhalen.

Tot slot: dank aan de koers, ons aller grote liefde. Zonder sport geen verhalen, en wat zouden we in godsnaam zonder verhalen moeten?

Weinig, denk ik.

PSDe Vergeten Renner-serie is al een tijdje met onbetaald verlof. Ik hoop hem graag binnen afzienbare tijd weer te vervolgen, bijzondere wielerlevens genoeg… Tips blijven immer welkom!

PS 2Het boek is gesigneerd en wel mét bierviltjes te koop bij BlueonBike voor € 19.95

Frank Heinen
Laatste berichten van Frank Heinen (alles zien)