Ik heb een slecht geheugen. Zonder Wikipedia en YouTube ben ik nergens. Dat maakt het voor mij eenvoudig een lijstje als dit in te leveren: als zelfs ík het heb onthouden moet het wel memorabel zijn. Overigens lever ik als je het me morgen vraagt waarschijnlijk een compleet ander lijstje in.
5. La Plagne, 2002. Ik heb het niet gezien. In Engeland – waar ik destijds woonde – deden ze niet aan de Tour. Helemaal niet aan wielrennen eigenlijk, behalve als het op de baan was. Maar ik herinner me het telefoontje van mijn vader nog. Een nuchtere Groninger die struikelde over ‘Boogaards’, ‘gewonnen’, ‘bergetappe’ en ‘godverdomme wat mooi’. Dat dus.
4. De overwinning van Mark Cavendish op de Champs Elysées in 2010. Fietslengten. Een hele kopgroep paste er tussen. Maar het was vooral die meerijdende motard achter de hekken die het beeld onvergetelijk maakte.
3. Fabian Cancellara rijdt in 2010 in het geel en rijdt lek. Ondanks dat hij en z’n team wel weten dat ‘ie het geel gaat verliezen besluit hij in de afdaling nog wat tijd goed te maken. Alleen. Van bocht naar bocht. Van auto naar auto. Doodeng, maar omdat ik weet dat het goed afloopt kan ik er nu uren naar kijken. Respect voor de motor die hem volgt en de YouTuber die de muziek er onder monteerde. Pure schoonheid, in alle opzichten.
2. Doping? Who cares. De etappe van de wederopstanding van Floyd Landis staat in mijn geheugen gegrift. Als uit de dood opgestaan baant Landis zich een weg naar Morzine en pakt bijna alle tijd die hij de dag ervoor verloor terug. Constant een bidon in de hand. Als een bezetene water drinkend, maar vooral water over zich heen gooiend. Met recht episch.
1. De mooiste herinnering moet dan maar gewoon de eerste zijn. Ik was acht en het was de Tour van tachtig. Raleigh was oppermachtig, Joop won geel en Johan won wit. De beelden van die Tour staan hier en hier, het verhaal van die herinnering schreef ik al eerder op, hier.
- Stipjes - 23/06/2015
- Lente - 28/02/2014
- Doping vrijgeven? Quatsch! - 31/07/2013