Beste Luis León,
Een dag of tien geleden was ik op deze site niet erg aardig voor je. ‘Luis León Sanchez, spook van de Raboploeg’, kopte ik spottend. Ik vond dat een renner met jouw bijzondere capaciteiten – tijdrijden, aankomen én klimmen – zich meer moest tonen. Ook vroeg ik me af of je eigenlijk wel gelukkig was bij Rabo, als warmbloedige Spanjaard tussen al die kille Hollanders, Duitsers en Belgen.
Het leverde me een gepikeerde reactie op van de perschef van jouw ploeg. Richard Plugge vroeg me via twitter of ik ‘het wielrennen eigenlijk wel volgde’ en voegde daaraan toe ‘dat ‘ie zulke stukjes, geschreven zonder enige kennis van zaken, niet meer hoefde te lezen’.
Ik begrijp goed dat Plugge het voor jou opnam, Luis León. Sympathiek gebaar ook. En eerlijk is eerlijk: hij had natuurlijk best een punt. Je wint bijna ieder jaar een Touretappe. Daar moet een ploeg als Rabobank niet al te lacherig over doen.
Alle gekheid op een stokje. Ook al stond mijn stukje bol van de overdrijving en ook al gebruikte ik hier en daar misschien wat harde bewoordingen, de kern van mijn betoog was positief. Opbouwende kritiek, zogezegd. Ik wilde graag wat meer vuur bij je zien. Het oogde de voorbije twee jaar allemaal zo bleekjes, zo vreugdeloos, zo routinematig. In Spaanse dienst won je als ‘de nieuwe Indurain’ niet alleen de Classica San Sebastian, maar ook het eindklassement van Parijs-Nice en enkele andere kleinere rittenkoersen. En bij de Rabo’s? Het leek verdorie wel of je tevreden was met de rol van eerste of tweede luitenant.
Waar was die snelle, mooie, sterke, zelfbewuste winnaar uit de beginjaren van je carrière?
Misschien overschat ik de invloed van hetiskoers.nl. Ongetwijfeld overschat ik die van mezelf. Maar ik denk dat Richard Plugge mijn stukje heeft laten vertalen in het Spaans. En het heeft opgehangen tegenover jouw zitje in de bus. Ik vermoed dat je het iedere dag weer opnieuw hebt moeten lezen: ‘LL Sanchez, el fantasma del Rabo’. En zoals dat gaat met sporters, en zeker met trotse Spanjaarden: eerzucht is de beste doping.
Met alle verpletterende gevolgen van dien.
Man, man, Luis León, wat heb ik van je genoten. Ik heb het niet heel precies geturfd, maar ik geloof dat je deze Tour al in vier, vijf etappes de aanval hebt gekozen. De helft van je ploeg is al naar huis – ziek, zwak en misselijk zitten ze voor de buis – maar dankzij jou, Luis León, kleurt hun en mijn tv-scherm vrijwel iedere dag weer oranjewitblauw.
En vandaag? Dit sloeg alles! Je hebt gekoerst als een vent, als een ware kampioen. Mee in wéér een lange ontsnapping, zelf de schifting voeren op de zwaarste col, en vervolgens met een splijtende demarrage de resterende concurrentie vloeren in de laatste kilometers.
Ik zeg: Luis León, vuist op tafel nu in de bus. Volgend jaar alle ballen op jou in de Tour. Drie of vier etappes, het moet kunnen. De groene trui? Waarom niet. Sagan, Greipel, Cav: eat your heart out!
Adiós, fantasma! Bienvenida de nuevo, ganador!
Met bewonderende groet,
Sander Peters
- Hersenschudding - 01/09/2022
- Lijst van dingen die ik de komende 15 jaar kan doen in de maand juli - 03/07/2021
- Echte mannen knuffelen - 01/07/2021