Ja, ik keek ook graag naar de Avondetappe. En nee, ik ga niet op zoek naar youtubefilmpjes van oude afleveringen. Wat er nu niet meer is, kan niet worden opgevuld met iets dat was. Wat ik mis, dat is het gevoel dat de avond na een Touretappe oneindig is. Een dag in de Tour die de Avondetappe soepel de nacht in liet glijden, en waarin ik na twaalf uur mijn glas bijschonk.
Dat mis ik.
De mooiste dagen van het jaar zijn de langste dagen van het jaar. Oneindig als de Tour zelf, drie zomerse weken plus een aantal toegiften rond de torenspitsen van Chaam, Wateringen en Aalst. Ooit zag ik Erik Dekker met roffelende vuisten op zijn borst de finish passeren. Hij won, terwijl ik op de bank in slaap was gevallen. Het was precies een week na de Tour in de Clásica San Sebastián en heel even, echt héél even, dacht ik dat de Tour nog bezig was. In die paar seconden van het ontwaken voelde ik mij euforisch. Tot ik de tekst las die op het finishdoek boven Dekkers vuisten stond;
Kutxa.
Ik merkte het na de etappe naar Huy: de avond eindigt nu te vroeg. Niet zelden dommel ik al weg terwijl de veel te brave studiogasten bij Vive le Vélo het carbonwiel ronddraaien, en het rouletteballetje een even brave renner kiest. En dan is de Tour opeens toch voorbij, voor die dag althans. De nacht wordt opnieuw niet bereikt.
Ik drink een stuk minder de laatste tijd.
De rustdagen waren de beste dagen om de Avondetappe te kijken. Bjarne Riis in een kasteeltuin, en een glibberige criteriummakelaar met twee mobiele telefoons aan een oor. Ook op dagen zonder koers creëerde de Avondetappe zijn snoepwinkel. Op die dagen duurden de afleveringen langer dan op etappedagen. Dat denk ik zeker te weten.
Maar Mart Smeets mis ik niet. Net zo min als ik zijn commentaarstem tijdens een wedstrijd mis. Dat zal een kwestie van smaak zijn, ik moet er niet over twisten. Bovendien is het lastig de afwezigheid te betreuren van iemand die zo alom vertegenwoordigd is. Smeets is er nog, in filmpjes, kranten, boeken, talkshows en tijdens besloten avonden op prachtige locaties waar hij de avond soepel de nacht in laat glijden. Hij kan dat, een ander kan dat ook. Het is al vaak gezegd: geef Wilfried de Jong, Dione de Graaf of Marcel Vanthilt de sleutel naar de kasteeltuin en alles komt weer goed. Het is niet Mart Smeets, het is het uur tussen avond en nacht, tussen een voorlopig einde van de Tour en de eeuwige roes. Dat uur is niet van hem, maar van ons allemaal.
Ik mis ‘m niet, Mart. En volgens mij mist u hem ook niet.
- Ranking the stones, het sterrensysteem van de kasseistroken - 14/04/2022
- Recensie: magazine Wachten op de koers (deel 1) - 21/04/2021
- Vijf redenen waarom Parijs-Roubaix de allermooiste is - 22/03/2021
Precies! Die broeierige avondroes die dit jaar wordt gemist. Daarvoor is de net iets te nette Karl Vannieuwkerke toch geen vervanger.
Ik kijk al elke avond uitzending gemist ipv de uitzending om 19 uur. Toch wat dichter bij de nacht.
Ik heb echt te doen met Dione die dan op zo’n mislukte locatie is zonder renners. Heel oneerlijk om haar zo te projecteren. Staat ze ook nog in van die kostschooljurkjes: wie heeft dit verzonnen??? Ik gun haar volgend jaar een echt avondprogramma. Ze moet wel wat minder giechelen maar dat zal de plaatsvervangende schaamte wel zijn.
Volledig eens. Ik genoot gisteren hoe Herman van der Zandt een stuk Livarot, een stuk Camembert en een glas Calvados naar binnen werkte en Dione is de grootste schat die er bestaat. Elke avond word ik iets verliefder… Maar dat tijdstip en de locatie. Het moet later op de avond, veel later en in een mooie Franse setting!
De avondetappe…dat was de sfeer van de tour proeven… mee met t circus… Vaak mensen die er ook verstand van hadden. Nu een te vroege uitzending in een saaie koele studio met een presentator van een nieuwsprogramma als talkshowhost…Hij moet dit niet doen…geef me dan maar Dione!
En dan nog de commentaren tijdens live… Maarten is prima maar die Herbert! Ze zien alles te laat en letten op de verkeerde dingen. Gister als voorbeeld. Tony viel duidelijk door een ander wiel maar zelfs na 3 herhalingen bleven ze doorzagen over hey publiek. En toen Styby ging was t Trentin? Jammer…. Let eens op mannen! Ik mis de saaie stem van Jean met af en toe de typische stijl an Mart….
Toch denk ik dat er nog een cruciaal element vergeten wordt: de romantiek van het wielrennen. Geen van de beschikbare programma’s in deze tour kan worden betrapt op ook maar een vleugje romantiek. Dat dit door de setting betreft tijdstip of locatie wordt bewerkstelligt ben ik met je eens, toch denk ik dat Mart hier een grotere bijdrage in had dan de meeste kijkers zich beseffen.
Mart Smeets wordt gemist natuurlijk, maar de tour wacht op niemand en zelfs de heer Smeets is af te lossen mits door de juiste persoon. Een persoon die laat in de avond een programma neer weet te zetten met sfeer en zo een mooie avond weet af te sluiten. De tour wacht op niemand maar misschien hadden we op Smeets moeten wachten tot er een waardige aflosser was gevonden.
Het is zo typisch Nederlands om alles boven het maaiveld af te scheren. Ik kijk al eeuwen naar en NOS en Sporza. Wielren en Tourverslaafd. Maar op ‘den Belg’ kan er ook ontzettend slap geouweneeld worden, vooral door José… het is ronantisch gezeur van pseudo interesant doende wielerkenners om zo hoog op te geven van Sporza. Of vice versa, Mart Smeets maar neer te sabelen. Tuurlijk heeft die zijn eigenaardigheden maar dat maakt hem tot een televisie persoonlijkheid. Iemand die – gewaardeert of niet- met veel vakmanschap presenteerde en eigenlijk net zo bij de Tour hoort als Frankrijk. Herman zou dat prima kunnen. De huidige presentatoren missen juist die touch om het programma te dragen. Ik zeg het uit de grond van mijn hart. Ik mis Mart. Niet onoplosbaar maar wis en waarachtig. En voor iedereen die op gevaar van accute NOSuitslag alleen maar naar de Belg kan kijken, onderweil op sociale media al schuimbekkend fulmineren over De Mart..leuk voor je. Lekker doen. Heerlijk Nederlands. Kleinzielig ook.
De Avondetappe is, net als Radio Tour, onderdeel van het behang van de zomer. Een deel van dat behang is weggescheurd en vervangen door een goedkoop rolletje bij de Kwantum vandaan. Week dat goedkope rolletje weer los en zet de opvolgers van De Mart volgend jaar in voor het nieuwe kwaliteitsbehang op de Tour-avonden. Ik ben het met je eens, Martin. Het gaat niet om Mart Smeets, maar het gaat om het programma De Avondetappe en het gevoel dat daar bijhoort.
Martijn dus… ;-)
Dat vind Mart zelf ook. De avondetappe had nooit mogen verdwijnen. Persoonlijk vond ik het wel prettig met Mart. Maar als hij toch vervangen moet worden dan Herman vd zandt. Niet Dione, aardig mens. Maar te licht bevonden.
Volkomen met je eens! Ik mis die heerlijke afsluiting van een tourdag met een mooi wielerprogramma enorm.