ellenvandijkEindelijk was er die opsteker. Je kon de opluchting bijna van haar gezicht aflezen. Gouden medaillewinnares in de tijdrit bij de allereerste Europese Spelen: Ellen van Dijk. Met een gemiddelde snelheid van 47,8 km/u legde ze twee weken geleden het tijdritparcours in de Azerbeidzjaanse hitte af. Goed; de huidige wereldkampioene Lisa Brennauer was daar niet bij, maar de nummer 2 van het afgelopen WK – de Oekraïense Hanna Solovey die net met dubieuze redenen ontslagen was bij haar team Astana-Acca o Due – was er wél. En die legde ze erop. Flink.

Die opsteker was hard nodig. Waar Ellen in 2013 op ramkoers was geweest om het WK tijdrijden te winnen en dat uiteindelijk ook deed, was ze het jaar erna zeker niet een van de favorieten. Ze mocht als laatste starten, maar waar dat normaal gesproken misschien een voordeel kan zijn was het de absolute doodsteek voor Ellens prolongatie. Gedurende haar rit begon het te regenen en juist toen ze bij de steile, smalle afdaling kwam gingen de hemelpoorten volledig open. Ze voelde al dat ze niet ging winnen en besloot op die plek geen risico’s meer te nemen. Daardoor eindigde ze niet eens meer op het podium, maar werd ze zevende. Wat een verschil met een jaar ervoor.

Aan Feminin Magazine vertelde Ellen dat ze het lastig had gehad om na de winst op het WK de motivatie te behouden en direct weer door te gaan met hard trainen. Winst op de tijdrit bij de Olympische Spelen in Rio is haar grote volgende doel, maar na de volledige focus op die winst op het WK in 2013 kun je niet in één keer door met nog twee jaar absolute dedication. Daarom is het niet gek dat het in 2014 even niet meer lukte. En desondanks won ze wel nog de Ronde van Vlaanderen en was ze de eerste leidster in de Boels Rental Ladies Tour na de gewonnen proloog. Zeker geen weggegooid seizoen dus. Maar die zevende plek op het WK deed pijn. Dat ze haar regenboog-snelpak kwijtraakte deed haar meer dan ze van tevoren had gedacht. En dus kwam de focus terug. In 2015 haar wereldtitel terugpakken en in 2016 Olympisch kampioene worden. Dat is de planning. Winst op de allereerste Europese Spelen paste dus goed in deze opbouw.

Op het podium

Helaas was de euforie van korte duur. Exact een week later was er niet de blik van opluchting, maar een van teleurstelling op het gezicht van Ellen. Daar stond ze, op het podium van het Nederlands Kampioenschap tijdrijden. Alleen was het niet op het hoogste treedje. Het was plek twee. Net als vorig jaar. Ditmaal geen Annemiek van Vleuten die haar had verslagen, op slechts 28 honderdsten seconden – dat kun je bijna ‘pech’ noemen. Nee, op dit NK donderde Anna van der Breggen over alles en iedereen heen en vernederde ze al haar concurrenten, inclusief Ellen.

Waar Ellen driekwart minuut sneller was dan de uiteindelijke nummer drie was Anna nóg eens een halve minuut sneller! Als er nog twijfel over bestond of Anna de opvolgster is van Marianne Vos, met een dergelijke bak aan talent, dan lijkt me dat die nu toch wel begint weg te ebben. Ellen is al een power house op haar tijdritfiets en stormt als een echte tank over het wegdek, de kilometers vliegen onder haar fiets door. Dat de frêle Anna daar dan nog een schepje bovenop doet is bijna onvoorstelbaar. En in hoeverre de frustratie van haar bronzen medaille op de wegrit van de Europese Spelen en de (overigens terechte) kritiek die ze kreeg op haar manier van rijden daar nog hebben meegespeeld in het adrenalinegehalte tijdens haar tijdrit? Het maakt niet uit. Ze reed bijna 47,5 km/u en won daarmee de gouden medaille op het Nederlands kampioenschap. Een pijnlijke nederlaag voor Ellen, omdat de hoop op het terughalen van haar wereldtitel in september na een kleine opleving ineens weer leek te vervliegen.

Klop van Kröger en Worrack

Bij de huidige wereldkampioene Lisa Brennauer gaat het al evenmin ideaal. Hoewel ze ten tijde van de Europese Spelen een prima tijd beleefde in de Aviva Women’s Tour, waar ze een etappe en de eindoverwinning pakte, ging het bij haar eigen nationale kampioenschap in Duitsland belabberd. Niet alleen verloor ze als wereldkampioene haar Duitse titel op de tijdrit, met een achterstand van 40 seconden op winnares Mieke Kröger – net zoals Ellen vorig jaar als heersende wereldkampioene werd verslagen in haar nationaal kampioenschap –, ook haar nationale titel op de weg raakte ze kwijt, aan ploeggenote Trixi Worrack. En in de tijdrit van Borssele moest ze in Ellen al haar meerdere erkennen. Wat dat betreft zou je dus kunnen zeggen dat Ellen er beter voor staat om straks het WK te winnen dan Lisa. Maar dat is slechts wat dát betreft.

Wereldkampioene in Richmond

Al met al gaat het dus niet fantastisch met de laatste twee wereldkampioenes op de tijdrit. Dat is enorm zonde voor de betreffende dames. Maar voor de wielervolgers maakt dat het opkomend wereldkampioenschap tijdrijden in Richmond wel enorm spannend en dat is mooi voor de sport, Want ook de Amerikaanse Evelyn Stevens, die vorig jaar derde werd op het WK, heeft dit jaar nog niet echt haar tijdritvorm gevonden. Ze werd pas vijfde op het Amerikaans kampioenschap en 16e in de tijdrit van de Spaanse meerdaagse Emakumeen Bira. En dan Annemiek van Vleuten, die nog derde werd op de tijdrit van de Europese Spelen. Op het NK kwam ze niet verder dan de zesde plek, achter de bronzen Chantal Blaak, Lucinda Brand en Roxane Knetemann. We zullen reikhalzend uitkijken naar de individuele tijdrit in de Giro Rosa op 11 juli en de allerlaatste tijdrittest voor het WK, de Chrono Champenois op 13 september. De spanning is leuk, maar het allerleukste vind ik het toch als uiteindelijk Ellen straks in Richmond die regenboogstrepen weer mag om doen.

Jeanine Laudy
Laatste berichten van Jeanine Laudy (alles zien)