Van zolderkamer naar de WorldTour: Jay Vine

Vine is niet de eerste die via Zwift Academy prof wordt. Ook de winnaar van 2017 (Ollie Jones) en die van 2023 (Luca Vergallito) hadden of hebben een profcontract. Ook bij de dames is Maud Oudeman doorgedrongen tot de Visma gelederen. Het grote verschil? Vine is een van de schaduwkopmannen van UAE Team Emirates. Naast zijn Zwift-Academy winst wordt hij in 2022 wereldkampioen e-cycling, waarmee hij officieel de sterkste virtuele klimmer van de planeet is. Not too bad.

Kan hij het ook op de weg, dat is de grote vraag. 2022 is het doorbraakjaar voor Vine. In de Vuelta a España 2022 wint hij twee bergetappes (etappe 6 en etappe 8) op weergaloze wijze, door Remco Evenepoel en co gewoon uit het wiel te rijden op de klim naar Pico Jano in het Baskenland en twee dagen later in Asturië. Hij finisht die Vuelta niet, maar een ding is zeker: Vine is daar.

Daar stopt het niet. In 2023 pakt hij de eindzege in de Tour Down Under én de Australische tijdrittitel. Dan is het even wat lastiger om goede resultaten van Vine te vinden, hoewel hij einde van het jaar tijdens de Presidential Tour of Turkiye nog een etappe en de bergtrui pakt. In 2024 wint hij na een ijzingwekkende crash in het voorjaar de bergtrui in de Vuelta, vijf maanden nadat hij nek- en borstwervels brak in de Ronde van het Baskenland. Artsen twijfelen op dat moment serieus of hij ooit nog normaal zal kunnen lopen, laat staan weer koersen. Het is een van die crashes die voor veel renners enorme impact heeft. Want hij is niet de enige die daar op het asfalt ligt, maar ook Evenepoel en Vingegaard. Alle drie hebben daarna een indrukwekkende comeback.

Uiteindelijk onderstreept hij in 2025 nog meer zijn klasse: hij wint meerdere koersen zoals etappes in Coppi e Bartali, in de Ronde van Romandië en drie (!) etappes in de Vuelta en de bergtrui in de Ronde van Spanje. De Giro moet hij voortijdig verlaten, maar op het WK in Kigali pakt hij goud met het Australische team in de Mixed-Relay en  zilver op het WK tijdrijden. Uiteraard achter de ongenaakbare Remco Evenepoel. Die twee hebben genoeg strijd gevochten samen. Maar een ding is zeker: die ‘Zwift-gast’ is gewoon één van de beste klimmers én tijdrijders van de wereld.

Ploegautomagneet – Jay Vine!

Maar dan die andere kant van het verhaal. Wie ‘Jay Vine crash auto’ googelt, belandt in een soort greatest hits van dingen die je niet wilt zien als ploegleider. In de Vuelta van 2021 gaat het mis als Vine, in een sterke kopgroep, zich laat uitzakken naar de ploegauto voor een bidon en gel. Hij hangt iets te relaxed tegen de auto, tikt met zijn stuur de zijkant aan en maakt een akelige smak op het asfalt.

Vine is geschaafd van top tot teen, maar rijdt die dag wél nog naar een derde plek op de bergfinish Pico Villuercas. Dat is ook wel weer typisch Jay Vine. Hij gaat misschien gemakkelijk op z’n plaat, maar hij heeft ook een hele hoop grit.

Alsof het script niet al vreemd genoeg is, volgt in de Giro d’Italia 2023 een soort déjà vu: opnieuw rommelt hij langs de ploegwagen, opnieuw gaat het bijna mis. De internationale pers maakt er een running gag van: ploegauto-magneet.

Ondertussen mijmeren oude-stempel-kenners hardop: renners uit Zwift Academy hebben “vermogen zat, maar in Vlaamse koersen komt er meer bij kijken”. We noemen even op: sturen, dalen, nervositeit overleven. Je hoeft geen gedragsspecialist te zijn om te zien wie ze daarbij als voorbeeld in gedachten hebben.

Op zijn verjaardag nemen we toch even het petje af voor Jay Vine. Want hoe je het ook wendt of keert: de beste man heeft iedereen laten zien dat als je power hebt en de absolute wil om er te komen, dat het gewoon mogelijk is. Of je nu kunt sturen of niet. En als je sterk genoeg bent, dan kun je altijd een knecht je bidonnetjes laten halen. Just sayin.