Foto Stefano Sirotti
Vandaag in wielerhistorie: 2 september 1990 – Dhaenens WK in Japan
Als Dhaenens de finishstraat van Utsunomiya inrijdt, met ploeggenoot en mede vluchter Dirk de Wolf, is het verdict al daar. De sprint tussen de twee landgenoten lijkt een formaliteit. De Wolf heeft al vanaf de derde ronde aan kop gesleurd en Dhaenens is frisser en blijkt de rappere van de twee. Het aanstormende peloton kan ze nooit meer bijhalen en hun medevluchters zijn al langer gelost. Het is een ongelooflijke overwinning, ook omdat De Wolf als tweede juichend over de streep komt. Bij alle favorieten vooraf werd er geen rekening gehouden met de Belg Dhaenens. Bijzonder.
Het WK op 2 september 1990 ging om meerdere redenen de geschiedenisboeken in. Niet alleen de bijzondere overwinning van Rudy Dhaenens, maar het was de eerste keer dat het WK wielrennen in Azië plaats vond. Utsunomiya zal bij velen geen belletje doen rinkelen, maar het had wel de eer van het eerste WK op het Aziatisch continent. De Japanners zelf leken ook nog wat onwennig bij het aangezicht van de zwoegende fietsers door de straten.
De namen van de medevluchters van het Belgische duo, Martial Gayant (Fransman) en Alberto Leanizbarrutia (Baskische Spanjaard) zullen bij velen geen belletje doen rinkelen. De rest van de top 10 kent meerdere grote namen en kampioenen. Lemond, Bugno, Fondriest. Dhaenens, de uiteindelijke kampioen, was een coureur die door deze winst leek door te breken, maar de echte belofte kon hij nooit inlossen.
Dhaenens is wellicht de meest ongelooflijke wereldkampioen van de laatste 35 jaar. Er prijken een hoop ereplaatsen op zijn (verder) korte palmares. Twee bijna zeges zullen hem altijd achtervolgen. Die ene waar in de laatste bocht zijn tube van de velg liep, omdat de bocht scherper was dan gedacht. Mathieu Hermans ging er mee aan de haal.
De andere deed meer pijn. Parijs-Roubaix was op zijn lijf geschreven en in 1987 leek het te gaan lukken. Een ontketende Eric Vanderaerden gooide roet in het eten.
De last van het WK
Na zijn zege in Japan maakte Dhaenens de overstap naar Panasonic. Het vette contract en zijn status als wereldkampioen hingen als een molensteen om zijn nek. Peter Post verwachtte veel van de Belg, maar hij kon zijn nieuw verworven sterrenstatus niet waarmaken.
Twee jaar later moest hij noodgedwongen stoppen wegens hartproblemen. Ook had hij meer en meer last van faalangst. Het was pijnlijk voor de oud-wereldkampioen.
Zes jaar later, in 1998, onderweg naar de Ronde van Vlaanderen, kreeg Dhaenens een zwaar ongeluk met de auto. De volgende dag overleed hij, 4 dagen voor zijn 37e verjaardag.
Kijk hier nogmaals naar de ongelooflijke overwinning van Rudy Dhaenens in Japan.