Igor Astarloa (29 maart 1976)
Igor Astarloa groeit op in Ermua, Baskenland. Wie daar opgroeit, weet dat de wereld rond is, rond met een tube eromheen.
De jonge Igor heeft een vriendje, Pedro. Igor en Pedro fietsen samen. Igor fietst omdat zijn vader fietste, en zijn oom. Zijn neef Angel Astarloa schopte het bijna tot prof, en heeft zich nu in zijn hoofd geprent dat hij van zijn kleine neefje een groot kampioen gaat maken.
Pedro fietst omdat alle Baskische jongetjes nu eenmaal fietsen.
Igor is de ambitieuze van de twee, vriendjes noemen hem ‘Campioni’. Pedro heeft geen bijnaam.
Igor is de materiaalfreak, Pedro volstaat ermee te controleren of zijn banden hard genoeg zijn.
Eenmaal leent Igor zijn koersfiets uit aan Pedro. Het karretje blinkt van properheid, omdat Igor weet dat de glans van de fiets ook op de berijder afstraalt.
Pedro rijdt de fiets in een beek. Per ongeluk, dat wel. De voorvork is verbogen en de buizen zijn smerig.
Igor zweert dat hij Pedro dit nooit zal vergeven. Maar dat doet hij wel.
Igor Astarloa zal altijd een wereldkampioen uit de kantlijn blijven. Niet geworden wat ervan verwacht werd. Maar ook: optimaal gebruik gemaakt van de situatie.
Het wereldkampioenschap 2003 vindt plaats in Hamilton. De Spaanse ploeg is zoals ieder jaar afgestemd op Oscar Freire, tweemaal ’s werelds beste. En als Freire het niet doet, is er nog Alejandro Valverde, in iedere betekenis van het woord het nieuwe bloed in het Spaanse wielrennen.
Igor Astarloa mag blij zijn dat-ie mee mag naar Canada.
Nog geen vijf jaar eerder was er geen enkele profploeg die belangstelling toonde voor de jonge Bask, die namens Spanje deelnam aan het wereldkampioenschap voor beloften in Valkenburg.
Niemand wilde hem geld betalen voor zijn diensten. Alleen Bruno Leali had nog wel een plekje over in zijn Italiaanse amateurteam.
De renner zelf moet er geld op toeleggen.
Astarloa doet het; in hem brandt nog de ambitie van het jongetje uit Ermua. De wereld is een wiel.
Na één jaar onder Leali’s vleugels wordt hij aanbevolen bij Giuseppe Martinello, ploegleider van Mercatone Uno. Niet de ideale ploeg voor een renner die droomt van de Amstel Gold Race.
Terug naar Hamilton.
Igor Astarloa is natuurlijk niet zomaar een knecht in de armada van Paco Antequera. Hij is dit jaar doorgebroken als klassiekerrenner, met een prachtige wint in de Waalse Pijl als belangrijkste resultaat.
Tijdens de koers ontstaat er een omvangrijke kopgroep, waarin vrijwel alle favorieten vertegenwoordigd zijn. De Italiaan Paolo Bettini is erbij, evenals de Belg Van Petegem en de Nederlander Boogerd. Spanje kan rekenen op haar kopmannen Freire en Valverde, én op Igor Astarloa.
De Bask opent het bal.
En sluit het meteen.
Niemand is van plan de kastanjes voor Freire uit het vuur te halen, zodat de onbekende Saeco-man verbazingwekkend eenvoudig naar eeuwige roem fietst.
Valverde wordt kort na hem tweede. Het huilen staat hem nader dan het lachen.
Na Hamilton treedt de stilte in. Astarloa lijdt onder de vloek van de regenboogtrui, hij komt in het jaar 2004 geen meter vooruit. Nou ja, het criterium van Made schrijft hij met overmacht op zijn naam, dat wel.
Langzaam maar zeker wordt hij weer opgeslokt door het peloton van naamlozen. In de jaren die volgen wint hij slechts twee wedstrijden. Igor Astarloa keert terug naar de grauwe middelmaat, versierd met de regenboogkleurige bandjes om zijn tenue die hem eraan herinneren hoe het ooit was.
Hij volgt het parkoers van de neergang zoals het hoort:
In 2008, na twee seizoenen zonder zege, wordt hij betrapt op abnormale waarden in zijn bloed.
Ontslag.
Terugkeer in 2009, bij een onduidelijke Italiaanse ploeg. Geen zege.
Geen ploeg voor 2010. Einde loopbaan.
De Ronde van Asturië is zijn laatste wedstrijd geweest.
Nog één keer komt hij in het nieuws. In het najaar van 2010 wordt hij alsnog twee jaar geschorst voor de afwijkende bloedspiegel uit 2008. Bovendien moet hij een boete van 35.000 euro betalen.
Igor Astarloa is dan al ruim een jaar ambteloos burger. In een interview met Cyclingnews doet hij een oproep: hij wil van nu af aan met rust gelaten worden. Met wielrennen wil het jongetje uit Ermua niets meer te maken hebben.
Auteur van (of meegewerkt aan):
- Voorpublicatie ‘Fietsen om niet aan te komen’ van Frank Heinen - 30/04/2021
- Vergeten wielrenner: José Beyaert - 20/04/2021
- Vergeten wielrenner: Rebecca Twigg - 01/04/2021
Geef een reactie