Op 22 november 1977 wordt David Clinger geboren in een Mormonenfamilie in Los Angeles. Als klein kind krijgt hij een fiets, het mooiste cadeau dat hij ooit kreeg.
David heeft talent. Hij huppelt door de jeugdcategorieën, overal bewonderende en verslagen tegenstanders achter zich latend.
Soms ziet hij een paar van die jongens na de koers een blowtje rollen. Het verbodene, het verborgene eraan trekt hem aan. En als iemand hem wijsmaakt dat marihuana de prestaties op de fiets niet negatief beïnvloedt, is hij verkocht.
Het duurt niet lang voor hij verslaafd is. En waar de wereld een talentvolle Amerikaan ziet wiens loopbaan een grote vlucht neemt en die naar Europa vertrekt om er prof te worden, verandert David Clinger in werkelijkheid in een onzekere jongen die steeds vaker en meer moet scoren om zichzelf overeind te houden.
Hij trouwt op jonge leeftijd, en scheidt niet veel later weer.
In 2002 wordt hij binnengehaald door het keurkorps van Lance Armstrong bij US Postal, maar die droom duurt slechts een jaar. Reden: Lance en David kunnen het niet met elkaar vinden.
Hoewel hij nooit betrapt wordt, blijft David drugs gebruiken. Langzaam rookt hij zichzelf en zijn wielerloopbaan naar de rand van de afgrond.
In 2005 wordt David Clinger door het management van de Webcor-ploeg gepresenteerd als de nieuwe kopman voor het volgende seizoen. De ploegleiders gaan met glimlachend met hem op de foto; in de naam Clinger horen zij de echo’s van voormalige ploegmaats Cipollini en Armstrong. Maar ze zijn zwak, die echo’s, nauwelijks hoorbaar eigenlijk.
David staat er ietwat beneveld bij. Hij is zojuist getrouwd met de Argentijnse Natalia. Het is zijn tweede huwelijk, en een vlucht. Onder Natalia’s vleugels hoopt hij op de pampa’s weer clean te kunnen worden.
Het blijkt een vergissing. In het eerste halfjaar wint hij verschillende criteriums, maar onderwijl glijdt David steeds verder af naar de bodem van het bestaan. Zijn huwelijk is een vergissing en om zijn vretende onzekerheid en de gevolgen van zijn onmenselijke trainingen te bezweren, gaat hij weer meer gebruiken.
Het is de zomer van 2005. Al na een paar maanden staat het huwelijk van David Clinger op het punt om in scherven te vallen als een Chinese vaas op de keiharde bodem van Davids drugsgebruik.
Vier maanden duurt zijn helse huwelijk met de Argentijnse Natalia. Twee dagen na haar definitieve vertrek voldoen hasj en marihuana niet meer. Het zal de eerste keer worden dat David Clinger zich verliest in cocaïne. Nog diezelfde dag neemt hij een beslissing een nieuwe tattoo te laten zetten. Hij weet meteen wat het moet worden: een Nieuw-Zeelandse tattoo, zoals de Maori’s die bij elkaar zetten. David is de laatste maanden gefascineerd geraakt door de strijdcultuur van de Maori’s.
Een paar dagen later spreken Natalia en hij af.
’We moeten praten,’ zegt ze via de telefoon.
’Da’s goed,’ antwoordt hij. ‘Maar je gaat iets zien en je gaat het niet leuk vinden.’
Natalia begrijpt niet wat hij bedoelt, tot hij even later de deur voor haar opent en ze hem aankijkt. Ze kijkt naar een kop vol vlekken, donkere tatoeages die in de vreemdste figuren over zijn voorhoofd, zijn wangen en zijn neus slingeren, een python van inkt. Davids droom: een masker dat niet zomaar af kan vallen. Dit is haar man niet meer, denkt ze. Dit is nauwelijks nog menselijk te noemen.
Het is afschuwelijk en afschrikwekkend.
In de zomer van 2005 brengt hij een tijd door in een afkickcentrum in Sandy. Daar herstelt hij van zijn verslaving aan verdovende middelen. Hij begint zijn dagen met het zichzelf bekijken in de spiegel. Het masker van inkt herinnert hem eraan dat hij sterk moet zijn, niet mag verslappen.
Sterk moet hij zijn wanneer zijn sponsor Webcor het contract dreigt te verbreken omdat ze niet geassocieerd willen worden met een man wiens gezicht voorgoed is beschilderd met oorlogskleuren.
Sterk moet hij zijn als hij toegeeft en voorstelt dan maar het onderste deel van zijn gezicht inktvrij te laten maken. Sterk moet hij zijn wanneer het laserproces te pijnlijk en te kostbaar blijkt te zijn. Sterk moet hij zijn. Sterk sterk sterk. En het zijn vooral de anderen, altijd weer de anderen. De anderen moeten zien hoe sterk hij wel is.
Er volgen jaren waarin David van het ene team naar het andere holt, als een nymfomane ploegenverzamelaar. Even is hij clean, maar al snel vervalt hij weer in oude fouten. In die periode slaat hij na een training een bar kort en klein.
Aan het begin van 2007 is er nog één ploeg op de hele wereld die het met hem wil proberen: Rock Racing, de rock ’n roll-dopeverstrekkers van Michael Ball en consorten. Een succes wordt het niet: David gaat na een paar maanden af via het zijtoneel en verdwijnt van de radar van ploegleiding en collega’s. Een paar weken later duikt hij weer op, wanneer hij wordt aangehouden voor drunk driving.
En omdat zelfs voor Michael Ball de maat een keer vol kan zijn, krijgt David in 2008 een allerlaatste kans bij Rock, als amateur. Maar ook deze mogelijkheid helpt hij om zeep: na weer een periode in een kliniek begint David weer met crack roken en zwaar drinken. Het levert hem ontslag op en een nieuwe periode in een drugskliniek. Dit keer vertrekt hij naar Utah, naar The Ark of Little Cottonwood, waar hij langdurig verblijft, dertig kilo aankomt en besluit niet meer aan professioneel wielrennen te denken.
Wanneer hij weer af en toe buitenkomt, doet hij dat met de fiets, maar zonder de ziekmakend zware trainingen van daarvoor. Hij koerst nu om zijn verslavingen de baas te worden, niet meer om de beste van de wereld te worden.
Hij sluit zich aan bij de plaatselijke wielerclub, Cole Sports, en begint voorzichtig, met wat criteriums. Langzaam wordt hij weer de oude, de David aan wie hij soms nog wel eens denkt, de David die niet tegen iedere prijs sterk moest zijn.
En dan, op een zonnige dag, neemt David Clinger een beslissing. De Maori-tattoo gaat eraf.
Ondanks zijn belofte aan zichzelf, gaat David toch weer koersen. Zijn comeback lijkt te slagen dit keer: hij wordt in 2009 zelfs tweede op het Amerikaans kampioenschap.
Lang kan hij echter niet genieten van zijn succes.
Enkele weken later wordt bekend dat hij na dat kampioenschap is betrapt op het gebruik van testosteron. Clinger bekent, verliest zijn zilveren medaille en wordt voor twee jaar geschorst.
Kort voor die schorsing afloopt, in augustus 2011, wordt er bij David Clinger aangebeld. Op de stoep staat een ambtenaar van het USADA. Een out-of-competitioncontrole, meneer.
En wéér is David positief – dit keer is het clenbuterol. Ditmaal wordt hij voor het leven geschorst. Clinger gaat onmiddellijk akkoord met de straf.
Zelden is een gedwongen einde tegelijk zó de kans op een nieuw begin geweest.
Auteur van (of meegewerkt aan):
- Voorpublicatie ‘Fietsen om niet aan te komen’ van Frank Heinen - 30/04/2021
- Vergeten wielrenner: José Beyaert - 20/04/2021
- Vergeten wielrenner: Rebecca Twigg - 01/04/2021