Vergeten wielrenner: Otxoa Palacios, Javier

Javier Otxoa

Javier Otxoa (30 augustus 1974)

Tijdens de Tour van 2000 rijdt hij op de Hautacam solo naar de finish, vier jaar later wint hij een gouden medaille in Athene. De Touretappe wint Javier Otxoa tussen de profs, de Olympische titel tussen minder valide renners. De Spanjaarden zijn uitzinnig van vreugde, de wereld is vooral ontroerd door zijn verhaal. Want het is een wonder dat hij weer op de fiets zit, het is een wonder dat hij leeft. Dat hij niet net als zijn broer is overleden.

In een notendop: tijdens een trainingsritje worden de broers (tevens ploeggenoten bij Kelme) van achteren aangereden door een auto. Ricardo overlijdt vrijwel meteen, Javier ontwaakt na twee maanden uit een coma. Na een zware revalidatie spreekt hij over de belofte aan zijn broer om weer te koersen, weer te winnen. Maar al snel dringt het besef door dat terugkeren in het profpeloton niet mogelijk is. Zijn lichaam kan die strijd niet winnen. Hij besluit te koersen bij de minder validen en lost de belofte aan zijn broer alsnog in. Hij koerst, hoeveel pijn het ook doet, en hij wint. Met als bekroning een gouden plak bij de wegwedstrijd van de Paralympics.

Het is een verhaal van goud, om nooit te vergeten. Gelukkig schreef  Edwin Winkels erover in De Muur 12 (uit 2006, tip van medeblogger Pieter van der Meer) en is het verhaal verfilmd, onder de titel Sprint Espécial. Dat is sindsdien vast een Spaanse uitdrukking voor wederopstanding…