TDF Femmes: Alpe d’Huez van dichtbij – Paulien de Haes vanuit de TDFF
De Tour de France Femmes die finisht op Alpe d’Huez, dat is eigenlijk best wel een ding. Voor het eerst eindigt de vrouwenkoers op deze berg en namens Hetiskoers.nl was ik erbij. De historie van de Alpe d’Huez en de mannentour, die kent bijna iedereen. De heroiek, de pijnlijke herinneringen, verloren koersen, gewonnen dromen. Voor de dames is die eeuwenlange historie nog afwezig. Een beetje googlen brengt je bij beelden van Leontien van Moorsel en Jeannie Longo die hier al in 1992 de show stalen, al zijn die beelden niet makkelijk te vinden. Sur place op de flanken van de Alpe. Dat zie je niet vaak.
Dit jaar, in 2024, besloot de A.S.O. dat de Alpe d’Huez terug moest komen. De comeback in de Tour de France Femmes. Of was het juist een nieuw begin? Eigenlijk is dat om het even. De TDFF finisht na 21 bochten boven in het befaamde ski-dorp. Dit jaar pakte France Montagnes het groots aan. Ze lieten een vrouwenpeloton de berg op stormen vóór de echte race begon. Of wij daaraan deel wilden nemen? Natuurlijk! Al waren ze vergeten te vermelden dat alle andere vrouwen eigenlijk skilerares waren bij ESF. Dat mocht de pret niet drukken.
Prove yourself to be there.
Het damespeloton voorblijven. Dat was de opdracht. Want we fietsen uiteindelijk voor het peloton uit op die bewuste finaledag in augustus. Onze eerste fietsdag moeten we al meteen aan de bak met een tijdrit om te bewijzen dat we de profs de volgende dag voor kunnen blijven. Nu bereid ik me voor op het Alpenbrevet, dus ik was er klaar voor, maar toch is er wel die druk. De route van Allemond naar Bourg d’Oisans is gaaf. Dat wordt versterkt door al die motoren, auto’s en camera’s om ons heen. Want er moet ook wel een beetje promotie gemaakt worden. Eenmaal boven is er tijd voor foto’s en de check dat we het inderdaad gaan halen morgen. Het wordt wel doortrappen, maar alas. Net op tijd voor de regen komt checken we in bij Royal Ours Blanc, ons hotel. Das geen onaangename plek om te vertoeven.
D-day of tenminste: finishdag
De volgende dag is het vroeg op voor de afdaling naar Allemond en daarna de klim. De sfeer is al super, ondanks wat logistieke uitdagingen door de naderende ploegbussen en de drukte. Die aanmoedigingen onderweg, echt goud waard. Het moet ook een opstap zijn voor meer aandacht voor de dameskoers. De fameuze bocht 7, waar je tijdens een mannentour over de koppen kan struikelen, mag nog wel wat beter bevolkt zijn. Maar het begin is er. Boven is het genieten maar ook snel klaar maken voor de komst van de kleppers.
Na de klim zien we de profs finishen vanuit het VIP-gedeelte. Demi Vollering en Kasia Niewiadoma zijn geweldig. Het seconden spel en de spanning is voelbaar op de tribunes. Jammer natuurlijk voor ons dat Demi het niet redt. Maar wat een strijd op de mytische flanken. Wie ook bijzonder is? Marianne Vos die in het groen over de streep komt. Voor mij is het echt super dat deze vrouwen nu de aandacht krijgen die ze verdienen.
What’s next?
Hopelijk is dit de springplak voor meer aandacht voor de dames in de sport. De secondenstrijd op beklimming van de Alpe, dat gun je elke sportliefhebber. Bijzonder, spannend en ook de ontlading aan de finish was magisch om te zien. De Tour de France Femmes heeft toekomst, het is aan ons om dat te omarmen.
Voor mij was dit in ieder geval een topweekend. Speciale dank ook aan France Montagnes en ESF.
