Alsjeblieft Jelle, doe het niet! Laat je terugzakken in die bus, fake faalangst, een derde, vierde bal desnoods. Krijg een groteske hongerklop. Nu kan het nog, nee eigenlijk is het al te laat, vanaf nu zal je nooit meer een zoveelste belofte zijn.
Je zaak is hopeloos verloren als we de verwachtingen niet met een turbo gaan temperen. Daarom zullen binnen een paar dagen tienduizenden sympathisanten hun comment achterlaten onder dit stukje. Een petitie zeg maar, voor je eigen bestwil. Ze steunen de stelling: Jelle Vanendert is helemaal niet zo goed, negeren die jongen, weg ermee. Zo word niet jij, maar Het is Koers! onderwerp van een zomerhype. Je hebt er vast geen bezwaar tegen dat deze actie gesponsord wordt door de bond van Belgische psychiatrische instellingen. Ook die willen niet wéér zo’n geval, begrijp je wel.
Het lijkt wat onsympathiek, maar zo is het niet bedoeld. Kinnesinne is het ook niet, wrevel omdat onze lichting nieuwe klimmers alweer in de kreukels ligt. Word je er ook zo moe van? Potentieel Tourwinnaar, niet omdat alles erop wijst, maar omdat de natie vindt dat de tijd er rijp voor is. Onderbouwd met wat wetenschappelijk geneuzel over wattages, het selectief opwaarderen van ik noem een Ronde van Oman. Het gaat ook jou overkomen, maar dan erger. Want jij komt niet uit Heerhugowaard maar uit Hamont-Achel in Belgisch Limburg. Had ik Jurgen Van den Broeck al genoemd? Nou ja, jíj hebt tenminste al een mooie prijs op zak. En Hollanders heb je helemaal niet nodig om het schrikbeeld van de rest van je carrière uit te tekenen, jullie zijn er veel beter in. Ik noem maar: Wim Van Huffel, Jim Van De Laer, Kurt Van De Wouwer, Mario Aerts… Wil je dat ik doorga? Vol liggen de Belgische kerkhoven met klimtalenten en bijna-Tourwinnaars, de slagvelden van WO1 in de Westhoek zijn er niets bij. Allemaal gesneuveld voor het vaderland. Deze week zijn ze nog blij voor je, daarna kleuren ze je toekomst in, met heel veel bolletjes, met geel, met kleuren waarvan je het bestaan niet eens kent.
Ik zou alvast je verhaal kunnen uittekenen zoals het in laten we zeggen 2020 gepubliceerd wordt, als iemand het dan nog wil publiceren tenminste. Je zult 34 zijn, de kans is vrij gering dan dat je de Tour nog gaat winnen, toch? Eerst maar weer eens een ploeg zien te krijgen… Tussen 2012 – toen je Lotto verliet om elders onbetwiste kopman te worden – en 2015 had het allemaal nog wel gekund Die aanbieding liet je niet liggen. Had je het maar wel gedaan ja. Je jongere broer Dennis erbij, ook een talent, jullie zouden het verhaal van die Schleckjes eens gaan herschrijven, maar dan mét winst in een grote ronde. Zelf zei je dat nooit hardop, dat deden anderen wel.
Natuurlijk, in dat eerste jaar als nieuwe Belgische Tourfavoriet kon het niet meteen prijs zijn. 37e in het eindklassement is toch nog altijd beter dan de beste Sloveen? Dat het journaille de penselen eens flink in azijn zou dopen, was ingecalculeerd. Je bleef die nuchtere Limburger, met nog altijd een verse herinnering aan Plateau de Beille als mentale fuck off. Voorjaar 2013 tekenden al die kwijlende kennertjes gretig op dat je in elk geval het plezier weer terug had in het koersen. Resultaten zouden vanzelf volgen. En zeg nu zelf, vijfde in de Ronde van het Waalse Gewest…
Een tip tussendoor, voor alle (andere) aanstaande schrijvers met hun debuut-van-het-jaar: alvorens die uit te geven, schrijf eerst alvast de iets mindere opvolger. Idem voor de band die op doorbreken staat: je juweel even op sterk water zetten, de reacties zullen er straks echt niet minder om zijn. Geleidelijkheid scheelt veel stress. In jouw geval nu een beetje lastig Jelle, dat begrijp ik. Volgend jaar een keer vijfde in een bergrit worden, of de Ronde van Oman winnen, ze zullen er geen genoegen mee nemen. Doe dus je voordeel met mijn actie. En: vraag de Argentijnse nationaliteit aan, daar kan het ze allemaal geen moer schelen (en je bent tot in lengte van jaren verzekerd van een WK-selectie). Sla een fotomodel aan de haak. Dat leidt af, in alle opzichten. En: meteen toegeven dat je doping hebt gebruikt, ook al is dat natuurlijk helemaal niet zo. Je krijgt een sabbatical van een jaar of anderhalf en daarna vinden ze het best knap als je 37e in de Tour wordt.
Er is ook de optie nog om die bergtrui wel te winnen. En het volgend jaar wéér te doen.
Sterkte, Jelle, in deze zware tijden.
