Ik wil ze niet zien, de kleine mannen
op het leer, de groten van weleer, die als
adelaars vlogen boven de ravijnen van de
Aubisque, die op weg naar San Remo
de Poggio niet voelden, die als Noerejev
dansten over de Oude Kwaremont, die als
een locomotief door de woedende polderwind
stoomden en nooit last hadden van pijn
of beesten in hun kont
Ik wil ze niet zien, Hinault, de Breton,
commandant van een machteloos en
uitgeteerd peloton, Merckx, het Vlaams-
Waals compromis dat België verbond,
Coppi, Italiaans protagonist, zwevend
boven het altaar van een katholieke sport
Ik wil ze niet zien staan naast een
ereschavot, want nooit waren zij knecht
en winnaars rijden nooit lek, ik wil ze
niet horen als commentator in een hok
waarin ze worden gepropt als een mens
geworden God, ik wil ze niet zien zitten
in een auto als chef d’équipe, vloekend
achter aardbewoners zwoegend op een fiets
Ik wil dat ze zwijgen, voor altijd zwijgen,
onzichtbaar en onaanraakbaar blijven,
neerkijken op de kakelende en kwetterende
ondermaanse bende vanaf hun hoge top
van mythe en legende
- Thuisfietser - 25/01/2017
- De laatste ronde - 20/01/2016
- Madonna del Ghisallo - 12/10/2015
Mooi geschreven! In dat licht is Marco Pantani een absolute wielergod! Terecht ook.