Het verhaal van de verliezer is vaak interessanter dan het verhaal van de winnaar. En wielrennen kent veel verliezers. Dat maakt wielrennen tot een sport van mooie verhalen. Soms zijn de overwinningen echter zo overweldigend dat er een palet aan succesverhalen ligt, die geschreven moten worden. Daarom dit overzicht van alle Nederlandse medaillewinnaars om nogmaals na te genieten van het WK Baanwielrennen in Apeldoorn.
De comeback: Elis Ligtlee en Theo Bos
Na de olympische gouden medaille op de Keirin in Rio was het geen makkelijke tijd voor Elis Ligtlee. De NK en de Wereldbeker in Minsk in de maanden ervoor waren haar laatste opties om te laten zien wat ze kon op de sprintonderdelen, maar ze wist niet te overtuigen. Ze kreeg alsnog een plekje in de selectie, voor de 500 meter tijdrit. Ze klauwde zich vast aan die kans met alles wat ze in zich had. Ligtlee toonde aan nog steeds tot de wereldtop te behoren met een bronzen medaille. De weg naar boven uit een diep dal lijkt definitief ingezet. Diezelfde kleur won Theo Bos. Na jaren op de weg, is hij sinds een aantal jaar terug op de baan. Sinds vorig jaar in de baanploeg in de kleuren van BEAT Cycling. Hij laat zien nog lang niet versleten te zijn met een derde plek op de 1 kilometer tijdrit in een tijd onder de minuut.
Mogelijk kent u hem al van het doorgesnoven-junkiestyle-interview na de Ronde van Drenthe van 2017. Of van zijn optreden in De Avondetappe van de Tour van 2017. Afgelopen weekend beleefde hij zijn doorbraak op de baan. Zilver in de Puntenkoers en zilver in het Omnium. Nota bene gevallen in het afsluitende onderdeel van het Omnium. Kapot, maar niet stuk te krijgen. En pas 23 jaar, dus van de bijzondere interviews zijn we voorlopig nog niet af.
De allrounder: Annemiek van Vleuten
Het Nationaal Kampioenschap mountainbike. Een Vlaamse voorjaarsklassieker. Een aankomst bergop op de Col d’Izoard. Het wereldkampioenschap tijdrit. Een WK-medaille op de baan. Zand, asfalt, kasseien of hout. Vlak, omhoog of in rondjes. Het maakt voor Annemiek van Vleuten niet uit. Zet haar op de fiets en ze doet mee voor de prijzen. De Amerikaanse Chloe Dygert reed twee keer een nieuw wereldrecord en dus was een zilveren medaille het hoogst haalbare. Een bijzondere prestatie, vooral als je bedenkt dat Van Vleuten pas sinds een jaar op de baan rijdt.
De teamprestatie: goud en zilver op de teamsprint
In 2016 was er zilver voor de mannen op het WK. In 2017 was er zilver voor de mannen op het WK. Was er eerder gedoe over de samenstelling van de teamsprint, nu is de samenwerking beter. In wisselende samenstelling werd eindelijk het felbegeerde goud gehaald. Het is een blijk van de kwaliteit in de breedte van de Nederlandse sprintselectie. Diezelfde breedte van kwaliteit is te zien bij de vrouwen. Duitsland is een maatje te groot met dames die al vele prijzen gewonnen hebben. De Nederlandse vrouwen lieten zien rap genoeg te zijn voor zilver. Beide teams hebben voldoende jonge renners dus de toekomst ziet er zonnig uit.
De strijd: Jeffrey Hoogland
Woensdag een prachtige gouden medaille op de teamsprint, maar donderdag uitgeschakeld in het sprinttoernooi, nota bene in de achtste finale al. De problemen met de luchtwegen gingen mogelijk ook in de kop zitten. Zondag de kans op revanche bij de tijdrit over 1 kilometer. De 1 kilometer is een minuut lang volle bak rijden, maar het liefst korter. De benen verzuren, erger dan je voor mogelijk kan houden. En dan moet je nog een ronde. De voorsprong bleek na drie ronden bleek groot genoeg om na een ronde lijden op de fiets nog twee tienden van een seconde over te houden. Niet alleen goud, maar ook een wereldrecord laagland.
Marianne Vos, Anna van der Breggen, Annemiek van Vleuten, Chantal Blaak. Het mannenwielrennen is deze dagen succesvol, maar de vrouwen steken daar nog steeds boven uit. Dat heeft het risico dat rensters met evengoed bijzondere prestaties, over het hoofd gezien worden. Onder die rensters misschien ook wel Kirsten Wild. Op de sprint in Nederland zijn er weinig vrouwen die in de buurt komen. Afgelopen week werd zij de achtste persoon in de historie van het WK Baanwielrennen die tijdens één toernooi driemaal goud wist te winnen. Daar bovenop zilver in de Koppelkoers samen met Amy Pieters. Een ware topprestatie, die Kirsten Wild de koningin van het toernooi maakte.
