WK parcours 2025 uitzetten
Toen het WK 2025 nog niet was toegewezen aan Rwanda, was HetisKoers! al ter plekke om in Kigali een rondje te fietsen. Enigszins in de anonimiteit, op een geleende mountainbike; en nog zonder kennis van het uiteindelijk getekende parcours. Terug naar een voorbeschouwing, geschreven in juni 2019, die verrassend actueel blijkt te zijn.
Als je googelt op ‘WK wielrennen 2025’ vind je:
Het zit dus in de planning dat – voor het eerst in de geschiedenis – een WK wielrennen georganiseerd zal worden op het Afrikaanse continent.
Kigali maakt een goede kans en als dat zo is, is één ding zeker: het wordt zwaar. Een vlak stukje weg is er nauwelijks te vinden en dat ook nog eens op meer dan 1500 meter hoogte. Het zou wel eens een beetje op Duitama kunnen gaan lijken (WK 1995, Duitama ligt echter nog hoger, boven de 2000 meter hoogte).
Voor veel mensen zal Rwanda een grote onbekende zijn. Want ja, Kigali is de hoofdstad van Rwanda.
En als het al iets oproept, dan vooral ten beste neutrale vraagtekens, maar wellicht negatieve connotaties en gedachten aan de verschrikkelijkheden van de genocide van 1994. De herinnering daaraan wordt overigens door de Rwandese overheid in leven gehouden. Opdat we niet vergeten.
Rwanda ligt oostelijk centraal in Afrika. Een landschap gevormd door vulkanische activiteit; de natuur is beeldschoon. Mount Karisimbi is met 4507 meter de hoogste bergtop van het land. Grootste toeristische attractie zijn de berggorilla’s. Neem daarvoor wel een goed gevulde creditcard mee. Het land is volop in ontwikkeling. Er is veel gebeurd de laatste 25 jaar. Rwanda dwong de bijnaam ‘Het Singapore van Afrika’ af. Infrastructuur, accommodatie en omkadering zijn in Kigali dik in orde.
En het allerbelangrijkste – in ieder geval voor dit verhaal – is: Er wordt ook gefietst. De Tour du Rwanda kreeg de afgelopen jaren meer aandacht, is een UCI Africa Tour 2.1 koers, en goede ploegen stonden aan de start. De Astana renner Merhawi Kudus uit Eritrea won. Klimmen geblazen dus.
Op sociale media zien we de muur van Kigali. Kasseien en een behoorlijk stijgingspercentage. En ook veel publiek en sfeer.
Ik heb iets met Rwanda. Ik woonde op 500 meter van de grens, in Goma in de Democratische Republiek Congo, maar reisde vaak door het land en werkte er veel. Vanuit mijn beroepsmatige interesse in het ontwikkelingsvraagstuk, is Rwanda een boeiend land. Juist ook op dat wielervlak is Rwanda een voorloper in Afrika. Gezegend met een heuvelachtig landschap – de bijnaam van Rwanda is ‘Land van de 1000 heuvels’ of ‘Mille collines’ in het Frans, ook de naam van het hotel waar de gebeurtenissen uit de film Hotel Rwanda zich afspeelde – is het land een walhalla voor een mooie wielerkoers. Men noemt het heuvels, maar het zijn bergen in de Nederlandse zin van het woord met beklimmingen tot 2500 meter.
De Ronde van Rwanda is gegroeid de laatste jaren. Door visumperikelen kon ik de finish van de vierde etappe in november 2010 helaas niet zien. Een jaar later liet het werk het niet toe te gaan kijken. Frustrerend, want de finish was op een paar kilometer van mijn huis.
Maar de beelden op Twitter spreken boekdelen. Wielrennen leeft in Rwanda.
Voor werk ben ik een week in Kigali. Kigali, die naam roept iets op. En hoewel ik er vaak was, staat fietsen over de wegen van de stad nog op mijn bucket list.
Voor mijn reis mail ik wat rond. Ik kom uit bij de Rwandese wielerbond. Ik word uiterst snel en correct beantwoord. Ja, ik kan een fiets huren. Ik heb keuze uit een Look, Cannondale, of een Merckx. Kosten 50 dollar per dag.
Ik bestudeer het programma van mijn reis. Propvol. Dat kan wel eens krap worden. Mijn Nederlandse collega woonachtig in Kigali mailt dat hij een mountainbike voor me heeft. Ik zet daar mijn pijlen op.
Mijn collega is wel een kop groter dan ik ben, maar gelukkig blijkt hij een te kleine MTB te hebben. ‘Ze’ zit als gegoten. Het feit dat ik mijn bucket list eindelijk vervul door hier te fietsen, laat me als een trotse aap genieten van het fietsen. Een grote glimlach op het gezicht.
Het smaakt naar meer.
Ik zie voor de dag erna nog een ‘gat’ in het programma. Ik skip een werksessie. Dat maak ik in de ochtend- en avonduren wel goed. Ik ga op zoek naar de Kwa Mutwe, oftewel de muur van Kigali. Gewapend met Google Maps, stap ik weer op de fiets. Het is even zoeken, maar via een moto taxi, een agente en wat vragende omstanders, zie ik ineens kasseien opduiken. Vol remmend rijd ik naar beneden. En uiteraard weer naar boven. Ik zie twee andere renners. Een vriendelijke groet. Broeders. Het is steil. Het doet me aan een Vlaamse kasseiklim denken. Serieuze kuitenbijter.
Fantastisch!
Rwanda moet in 2025 het wielrennen in Afrika maar eens écht op de kaart zetten. Door een WK te organiseren.
In gedachten zet ik het parcours alvast uit.
De Belgische bond steunt de kandidatuur van Rwanda alvast. De twee landen hebben een gezamenlijke geschiedenis want Rwanda was kortstondig een Belgische kolonie. Maar wie de kasseien van de muur van Kigali kent, ziet daar ook een Flandrien het verschil kunnen maken.
Trots en enthousiast laat ik de foto’s aan mijn Rwandese collega’s zien. Die reageren wat lauwtjes. Ach, ze hebben nog 6 jaar om in de stemming te komen…
Studio Kigali wordt mede mogelijk gemaakt door een subsidie uit het programma ‘Connect for Global Change’
