Eddy peutert werktuiglijk het doorweekte etiket van zijn flesje bier. Van zijn lege flesje. Tom drukt hem een nieuwe in zijn hand. Nat en koud. Open. Hij neemt een flinke teug. Zonder het scherm een moment uit het oog te verliezen. ‘Volgen ze nog?’ Eddy knikt gespannen. ‘Froome gaat hem winnen, die halen ze niet meer terug.’
Eddy knippert met zijn ogen tegen het felle zonlicht. De drukkende zomerhitte overvalt hem. De pintjes zijn diep gevallen. ‘Mollema vier, ten Dam vijf.’ Hij glundert breeduit. Tom trekt een volgend pilsje uit het koude water in de cementkuip. ‘Zullen we er daar dan maar eentje op drinken?’ Tom heeft de barbecue al aangestoken. Achter in de tuin, waar het bouwmateriaal wat minder de overhand heeft, zitten de vrouwen onder een boom in de schaduw. ‘Ha, zijn mijn meisjes ook al aangekomen?’ Eddy hoort het zichzelf zeggen. Met dat kleine beetje vertraging door de invloed van de alcohol. ‘Papa…’ Marianne rent op hem af en springt hem om de hals. Hij wankelt en moet een stapje achteruit doen om niet te vallen. ‘Kind wat een enthousiasme.’ Ze laat hem los. Hijst haar jurkje wat verder over haar borsten. Eddy kijkt haar bewonderend aan. Misschien iets te ongegeneerd. ‘Vind je het mooi?’, lacht zijn dochter, een pirouette draaiend om haar outfit te showen. ‘Jaja’, lacht Eddy een beetje beschaamd om de argeloosheid waarmee het meisje in haar ondergoed staat te draaien. Zelf lijkt ze niet in de gaten te hebben dat het jurkje zo hoog opwaait.
‘Zijn ze binnen?’ Leontien lacht bij de aanblik van haar verhitte echtgenoot. ‘Dag schat, zijn jullie er al lang?’ ‘Is dat nu nog leuk om naar te kijken?’ Jeannie kijkt Eddy vragend aan. ‘Ja natuurlijk, waarom zou het dat niet zijn?’ ‘Nou, met al die drugs enzo.’ Eddy haalt zijn schouders op. Doet een poging uit te leggen dat doping van alle tijden is. Dat hij niet weet of hij in een schone koers moet geloven. Wil geloven. Dat het gewoon een prachtige sport blijft. Jeannie lijkt niet echt geïnteresseerd in zijn uitleg. ‘Zolang de gevolgen een ver-van-je-bed-show zijn hoef je je daar natuurlijk ook niet druk om te maken.’ Jeannie wendt zich tot haar andere gasten. Een bleke man met wat rossig haar en zijn enorme vrouw. Hij kent ze niet. Zeker familie van haar. De betekenis van haar uitsmijter dringt maar heel langzaam tot hem door.
…
‘Misschien moet je wat rustiger aan doen met dat bier?’ Het is niet echt een vraag. Eddy knikt, hij weet dat zijn vrouw gelijk heeft. ‘Morgen hebben we nog een drukke dag.’ Eddy schuift zijn bord opzij. Heeft meer dan genoeg gehad. Stralend komt zijn dochter op hem af. ‘Pap, mag ik morgen naar het strand?’ Marianne kijkt hem aan met haar koppie schuin. Ze weet wel hoe ze hem om haar vingers moet winden. ‘Met Michael’, pareert ze zijn ongestelde vraag. Haar mobiel in de aanslag om haar antwoord te verzenden. Het zou hem niets verbazen als ze alleen nog op ‘verzend’ hoeft te drukken. ‘En zijn ouders’, voegt ze er snel aan toe. Eddy kijkt naar zijn vrouw. Weet dat die geen bezwaar zal hebben om te kunnen inpakken zonder kinderen die in haar weg lopen. ‘Dank je pap.’ Een natte zoen op zijn bezwete voorhoofd. Weg is ze. ‘Wat bedoelde Jeannie eigenlijk met die rotopmerking over die drugs? Weet ze het van Lars?’
Geef een reactie