Zweten voor één seconde – Mathieu haalt net het geel

Vooraf was het duidelijk. Dit zou een etappe voor de vluchters worden. Mathieu van der Poel stond met stip op één. Ook andere vrijbuiters hadden snode plannen. Al snel werd duidelijk dat Quinn Simmons zich ook ging mengen om de etappe winst. Ben Healey ging al vanaf het begin met hem op boevenpad. Toch was de eerste poging niet gelijk raak. Zoals dat zo vaak gaat in een dergelijke etappe moet ‘de vlucht goed zijn’. En dat was niet zo. Wat heet, vele renners probeerden het, o.a. ook Wout van Aert. Maar zonder succes. Tot zich een groep vormde met in totaal 8 renners, waaronder Healy, Simmons, maar ook Van der Poel, Dunbar, Tejada, Simon Yates, Storer en Barta. Madouas, die wij van te voren nog hadden getipt, probeerde nog aan te sluiten, maar dat lukte niet. En dus ging het zo voort.

De vlucht kreeg de ruimte en uiteindelijk reed het peloton op bijna 7 minuten. Van der Poel was met afstand de best geklasseerde in de kopgroep en leek fluitend op weg te gaan naar geel. Maar nu nog de etappe winst. Op ruim 40 kilometer van de finish trok Ben Healy erop uit. De man die goede resultaten in zowel L-B-L als Amstel Gold heeft laten noteren zag zijn kans schoon. Al snel had hij een gat van meer dan een halve minuut en in karakteristieke stijl (gebogen rug, een beetje mollemalend) trok hij voort. Met nog twee klimmetjes te gaan, leek het nog spannend te worden, maar al snel werd duidelijk: Healy pakt de etappe, Van Der Poel het geel….toch?

Want hoe meer de finish in zicht kwam, hoe groter het gat tussen Healy en ‘VDP’, maar ook hoe kleiner het gat tot het peloton. En dat werd bijna nog een probleem. Want Mathieu ging niet-karakteristiek kapot op de laatste kilometer, die heel vuil opliep. Zijn achterstand tot Healy was uiteindelijk 3’58. Daarachter had het peloton strak door gereden en was het gat op de streep flink geslonken. Er werd nog flink doorgetrokken en op 5’27 kwam Pogacar binnen als eerste van de favorieten. Het plan van Pogacar leek gedurende de dag helder: niet meer op komen draven voor een trui. De groene trui was naar Milan, de bollentrui naar ploeggenoot Wellens. Alles geregeld.

Maar door zijn eigen dadendrang én de inzinking van Mathieu kwam het neer op één seconde. Voor Mathieu toch een beloning. Maar als je na een dag beulen in de kopgroep en met een voorsprong van meer dan 6 minuten maar 1 seconde overhoudt, dan is dat toch zuur.