Op de rustdag laten we Joris Nieuwenhuis met rust. Zoals het hoort. We hadden wel contact met zijn trainer én muziekfanaat Koen de Haan.
Meestal schrijft Koen de Haan zijn trainingsschema’s op jazzmuziek. Coltrane, Monk of Mingus. Voor het trainingsprogramma voor Joris’ tourdebuut zette hij de LP ‘King of the Delta Blues Singers’ van Robert Johnson op. Muziek van de ultieme
Stil was het in hotelkamer 145. Op zich was er genoeg te bespreken. Kamergenoot Marc Hirschi had met zijn fenomenale solo van 80 kilometer richting Laruns een flinke, fluorescerende streep onder zijn bijnaam gezet: ’Flying Hirschi’. Vooral zijn daalkunsten maakten indruk. Stijlvol. Met de borst plat tegen het frame. Strakke lijnen. Vol risico én volledig in control.
Slow Blues. Zo ervoer Joris Nieuwenhuis zijn allereerste Pyreneeën-etappe. Het plan van de dag was simpel, als een eenvoudig akkoordenschema. De uitvoering langgerekt en vol pijn. Een trage cadans. Een langzaam, niet te stoppen ritme. Een puur geluid. Met de meest basale opdracht: overleven. Halverwege een klim de gedachte: “wat ben ik aan het doen?” Bij de volgende klim stug
In kamer 309 werd de blues opgezet. De Dijk op de oordoppen van Joris Nieuwenhuis. Onvervalste Hollandse blues in Toulouse. Gezien zijn kamernummer had hij ook ‘Like the 309’ kunnen draaien, de zwanenzwang van de naar adem happende Johnny Cash. Etappe 7 was er een om snel te vergeten. Maar om daar nu gelijk de dood bij te halen… Joris
Na de massage en de maaltijd las Joris nog even in bed. Kussen in de rug. Beentjes omhoog. Kloek boek in de handen. Hotelkamer 6 was krapjes en de bijdrage aan de sfeer was met een systeemplafond en tl-verlichting beperkt te noemen. Gelukkig was het matras vertrouwd. Dat regelt Team Sunweb wel goed. Iedere avond lag Joris op zijn eigen
De etappe vanuit Gap werd een ‘gaap’-etappe. Als professional lamballer, zoals hij ooit door zijn vrienden officieel is gekroond, vult Joris zijn gemiddelde werkdag naast de dagelijkse uren op de fiets zonder moeite met nietsdoen. Maar het slome tempo in de etappe naar Privas werd zelfs hem te gortig. Geen vlucht van de dag. Twee aan twee. handjes op