Naast te lange sprintetappes, geparkeerde knechten en continentale ploegen met schreeuwende outfits is er één ding waar je me écht voor wakker kan maken. Een ding dat misschien wat statisch overkomt, niet spannend, zeg maar de meest grijze muis van de grijze muizen, maar toch, ik word er zó gelukkig van: de tussenstand van een algemeen klassement ergens halverwege een
Beste Vincenzo,
In navolging van Vino wil ik je ook graag een brief schrijven.
Gefeliciteerd. Dat ten eerste.
Ik baal. Van jou. Dat ten tweede.
Vincenzo, de tijd kan soms best prettig zijn. Het helpt me te vergeten en te verzachten betreffende dat wat is geweest (Giro.) Daarbij brengt het me heel veel, want het laat me reikhalzen en uitgelaten zijn over dat wat
Tweemaal daags 11 kilometer, meer is het niet. Op de kaart ziet mijn route er uit als een wat ongelukkige S. Óf ik fiets in zuidelijke richting, óf in noordelijke, wat me soms mijn stuur doet opvreten in dit akelige westenwindland. Mijn woon-werkverkeer bestaat uit eeuwige zijwind. In drie jaar tijd is mijn gemiddelde misschien één keer boven de 30
“Misschien koop ik er wel een, joh!” hoor ik pa – 51, Duitse zandkasteelbuik, flinke hijg tijdens het traplopen en een goeie snurk gedurende de nacht – tegen ons zeggen. Mijn broertje – 17, Greipelesque fitnesslijf, Amsterdam Marathon finisher 2015 en sinds kort bezitter van een carbon Koga-wapen – proest z’n koffie bijna over het ganse Bagels & Beans-terras. Ik probeer
Wat lukrake statistieken van een zekere renner uit een of ander land en zijn seizoen 2016 tot dusver:
Prachtige middelmaat van een renner die we geen topper mogen noemen. Uitslagen die onder het
13 juli 2013, Lyon. Het moet er verschrikkelijk warm zijn geweest die dag. De laatste kilometers stonden de mensen meer dan vijf rijen dik tegen elkaar aan geplakt. Het rook er naar zomer, zweet en chauvinisme, een Fransman reed voorop. Journalisten van dezelfde komaf verkneukelden zich al: dat werden prachtige koppen op hun Quatorze Juillet! En ook voor ons Nederlanders