Over Jos Mans

Jos Mans is muzikant, muziekdocent, fervent wielerliefhebber, zowel voor de buis als op de fiets, blogt op josmans.nl.

Giro d’Italia ’18 – Een drieluik vanaf de bank. Deel 2: de strontvlieg, Karsten en het raadsel Froome

Door |donderdag 24 mei 2018|

‘Wat is het je waard?’

Karsten Kroon stelde de vraag tijdens het becommentariëren van de 10e etappe, sindsdien zoemt het door mijn hoofd als een vervelende strontvlieg die telkens weer tegen het raam vliegt. Karsten weet de juiste vraag te stellen. Karsten hoeft zijn klep wat mij betreft niet dicht te houden. Men kan veel over Karsten zeggen, maar laat Karsten

Giro d’Italia 2018 – een drieluik vanaf de bank. Deel 1: zes renners en hun verdriet

Door |maandag 14 mei 2018|

Konstantsin Siutsou

Konstantsin Siutsou. Of is ’t Sivtsov? Sjoetsoe. Sie…joetsoe. Sieftsof? Sjeftsjov??

Dit zou het jaar van Konstantsin worden. Tenminste, het is voorstelbaar dat hij dit dacht voor aanvang van de tijdrit in Jeruzalem. Inmiddels 35, altijd in dienst van grotere jongens, maar twee weken eerder legde hij ze er allemaal op in de Ronde van Kroatië. ‘Ze’ zijn geen goden met

Tussentijds klassementje

Door |dinsdag 13 juni 2017|

Naast te lange sprintetappes, geparkeerde knechten en continentale ploegen met schreeuwende outfits is er één ding waar je me écht voor wakker kan maken. Een ding dat misschien wat statisch overkomt, niet spannend, zeg maar de meest grijze muis van de grijze muizen, maar toch, ik word er zó gelukkig van: de tussenstand van een algemeen klassement ergens halverwege een

Brief aan Vincenzo

Door |donderdag 2 juni 2016|

Beste Vincenzo,

In navolging van Vino wil ik je ook graag een brief schrijven.

Gefeliciteerd. Dat ten eerste.

Ik baal. Van jou. Dat ten tweede.

Vincenzo, de tijd kan soms best prettig zijn. Het helpt me te vergeten en te verzachten betreffende dat wat is geweest (Giro.) Daarbij brengt het me heel veel, want het laat me reikhalzen en uitgelaten zijn over dat wat

Een fietser te zijn

Door |dinsdag 24 mei 2016|

Tweemaal daags 11 kilometer, meer is het niet. Op de kaart ziet mijn route er uit als een wat ongelukkige S. Óf ik fiets in zuidelijke richting, óf in noordelijke, wat me soms mijn stuur doet opvreten in dit akelige westenwindland. Mijn woon-werkverkeer bestaat uit eeuwige zijwind. In drie jaar tijd is mijn gemiddelde misschien één keer boven de 30