Het WK veldrijden in Zolder had afgelopen weekend alles. Spannende wedstrijden, wisselende weersomstandigheden, ‘n ronde te vroeg juichen en natuurlijk de eerste coureur die betrapt werd met een motortje in de fiets.

De betrapte renster, Femke Van den Driessche, ontkende een dag later in tranen iets met de opgevoerde fiets te maken te hebben. De betreffende fiets zou van een vriend van de renster zijn geweest en per ongeluk in de materiaalzone terecht zijn gekomen.

Krokodillentranen? De door het dopinggebeuren cynisch geworden wielervolger zou zeggen van wel. Maar hoe onwaarschijnlijk is dit verhaal daadwerkelijk? Onze reporter maakte een rondje langs de velden en kwam terug met de volgende verrassende quotes uit het veldritwereldje:

Sven Nys: “Als ik met 5 fietsen naar de cross ga, komt het regelmatig voor dat ik met 7 fietsen in de camion terug kom in Baal. Hoe dat kan? Ja, ik heb nou eenmaal veel vrienden en supporters in het crosswereldje. Ik vul begin maart niet zomaar 2 keer het Antwerpse Sportpaleis om afscheid te kunnen nemen van al mijn fans. Maar goed, mijn supportersverenigingen zetten dus regelmatig een extra fiets voor mij klaar in de materiaalzone. Als ik dit seizoen een boodschap ging doen ik het dorp heb ik trouwens wel in de plaatselijke middenstand laten vallen dat ze ook eens een fiets zouden mogen droppen bij mij goede vriend en ploegmaat Sven Vanthourenhout. Dat ze hem niet vergeten, dat is anders toch een beetje zielig.”

Marc Coucke: “Ik ben blij dat ik u tegen het lijf loop, zodat u mij kunt interviewen. Zoals u weet bemoei ik mij overal mee in de Vlaamse sportwereld. Ik zet al jaren ongevraagd fietsen in de pits bij de renners, in de hoop dat Marc Coucke ook in het veldrijden vaak genoemd wordt. Wist u trouwens dat ik 5 fulltime medewerkers in dienst heb die turven of Sporza-commentator Michel Wuyts de naam Marc Coucke vaker uitspreekt dan die van Tom Boonen?”

Groot internationaal bekend fietsenmerk – wil alleen meewerken aan dit artikel als merknaam niet genoemd wordt – niet als sponsor actief in de veldritsport: “Qua sponsorbudget moet je keuzes maken. Wij hebben ervoor gekozen ons geld in het wegwielrennen te steken. Om toch een graantje mee te pikken in de veldritwereld benaderen wij mensen uit de entourage van de veldrijders. Voor een bak Westvleteren zijn vrienden van de renners of rensters vaak wel bereid een fiets van ons merk in de pits neer te zetten. In de hectiek bij de materiaalpost komt het dan toch regelmatig voor dat ze onze fiets in de handen gedrukt krijgen. Levert toch weer een pak gratis publiciteit op.”

Richard Nieuwhuis, eigenaar van Dugast-tubes: “De media-aandacht voor het veldrijden is rond de periode van het WK altijd op z’n hoogtepunt. Ik probeer daarom ieder jaar een nieuwigheidje te lanceren vlak voor het WK. Elk jaar een persberichtje werd wel een iets te doorzichtige PR-actie. Daarom ben ik enkele jaren geleden begonnen om lukraak mijn nieuwste tubes op het parkoers en in de materiaalzone te flikkeren. Probleem daarbij was dat ze al snel verloren gingen als het parcours te modderig was. Lag het er wel droog bij dan werden de bandjes opgepikt door de jeugdcategorieën die altijd voor de profs rijden: en dat terwijl de meeste media-aandacht juist naar hen uitgaat. Bij het WK in Zolder heb ik dan maar besloten lukraak fietsen met mijn nieuwste tubes in de materiaalzone te pleuren.”

Richard Groenendaal, vertrouwenspersoon van Lars van der Haar: “Wij nemen altijd teveel fietsen mee voor Lars naar de materiaalzone. Omdat van der Haar zo klein is, proberen wij altijd wat fietsen van hem in de pits van de concurrent te zetten. Vooral als lange Klaas (Vantornout, red.) een fiets van Lars aanpakt is dat natuurlijk een hilarisch gezicht. Dat krijg je ervan als je ons Lars constant uitscheldt voor kleine terriër. Of we de fietsen na afloop altijd weer terugkrijgen? Ach, ze vangen toch niets aan met een maatje kinderfiets.”

Paul Herygers: “Het schouderklopje van het WK ’94 in Koksijde? Oké, laat ik na 22 jaar eindelijk het waarom ervan uit de doeken doen: vrienden van Richard Groenendaal hadden mijn hele pit box met extra fietsen vol gezet. Maar ik laat toch geen regenboogtrui schieten als dank daarvoor? Dat schouderklopje was er zo een van ‘niet met mij hè vriend!’.”

Lexan Pieterse
Laatste berichten van Lexan Pieterse (alles zien)