MyKnoakyWindtunnels, peperdure fietsen van materiaal dat lichter is dan de kleine teen van José Rujano, tests met ingewikkelde maskers waarbij naderhand elke hartslag geanalyseerd kan worden. De wielerploegen laten niets aan het toeval over. De renners zweren sinds kort bij een klein stukje hout. MyKnoaky. Een klein pijltje van eikenhout dat voor geluk moet zorgen.

Het werd in het peloton geïntroduceerd door Andreas Klier. Hij vloog op training eens bijna uit de bocht, kwam met de schrik vrij, en klopte het af op zijn frame. Een frame dat dus gemaakt is van materiaal dat lichter is dan de kleine teen van José Rujano. Niet van hout, en afkloppen doe je normaal gesproken op hout.

Klier liet de grijze massa onder zijn helm eens goed werken en bedacht MyKnoaky. Een vanzelfsprekende naam volgens Andreas, want een samentrekking van ‘knock on oak’…, plus nog wat y’s en hippe kapitalen.

Het door Andreas Klier ontwikkelde kleinood met de vanzelfsprekende naam kan bevestigd worden op de helm van de coureur. Onder de renners is het inmiddels een hype.

En daarom tikt het halve peloton nu niet met een vinger op de helm om aan te geven dat die Andreas Klier op z’n oude dag nog een klap van de molen heeft gekregen, maar om bijna-valpartijen af te kloppen, en andersoortig geluk af te dwingen.

De opbrengsten van MyKnoaky gaan naar het goede doel ‘Plant for the Planet’. Met de opbrengst van elk verkocht exemplaar wordt een boom geplant. Juist, een boom. Zo’n ding dat niet wijkt als je, ondanks al het eikenhout op je helm, wel een keer helemaal uit de bocht vliegt. Tegen een boom oprijden, dat is pas afkloppen.

Nee, die Klier snapt het wel.

Andre van den Ende