Michael RasmussenBeste Michael,

Ik moest een klein beetje lachen toen je afgelopen maandag een reactie gaf, naar aanleiding van je beroepszaak in de kwestie-Rabobank. Na een paar uur te hebben geluisterd naar verklaringen van je oud-ploegbazen, gaf je een korte, verongelijkte reactie. Want ze liegen. En Michael, dat amuseerde me. Jij, Michael Rasmussen, bent boos omdat andere mensen liegen.

Oh, Michael. Kleine Deen van me. Kippetje. Toen je nog van onbesproken gedrag was, vond ik je een bijzonder menneke. Je klauwde de stickers van je fiets, omdat deze anders te zwaar was om mee te klimmen. Je verschafte jezelf het uiterlijk van een goelag-gevangene, zodat je minder kilo’s hoefde mee te slepen in je klimavonturen. Geen Livestrongbandje voor jou, want dan zou je achterover van de berg kukelen. Want zwaar. Haar werd extreem kort gehouden, want niemand kan klimmen met een volle bos. Nou ja, Gert-Jan Theunisse dan. Maar kun je nagaan wat hij had gepresteerd als hij toen een kale knikker had, zoals nu. Hij was de berg opgevlógen.

Maar toen kwam die Tour van 2007. Er borrelde al een tijdje wat en zoals dat gaat in het wielrennen, klapte dat op het meest verkeerde moment totaal uit elkaar. Je had gelogen over je whereabouts, want je zei dat je in Mexico zat. Was niet zo, he Michael? Je beklom wat bergjes in Italië. Jaren later zou je als verklaring geven dat je loog, omdat je een buitenechtelijke affaire had. Dus je loog niet alleen tegen je ploeg, ook tegen je vrouw. Of misschien is dat verhaal ook weer uit je duim gezogen. Wie weet, we hebben hier immers te maken met een wielrenner. Niet te vertrouwen.

En nu wil je geld zien. Want Rabobank had je nooit mogen ontslaan. Vond de rechter ook, dus daar is geen speld tussen te krijgen. En een paar ton is niet genoeg. Miljoenen moeten er komen. En nu moesten mannen als Breukink en De Rooij tegen je getuigen. En volgens jou deden ze dat niet geheel waarheidsgetrouw.

Je bent een komisch mannetje, Michael. Met je voetjes stampen omdat die stommerds niet zeggen hoe het zit. Een beetje zoals je complete ploeg met de voetjes stampte toen jij eruit werd geflikkerd. Omdat je had gelogen. Snap je een beetje waarom ik moest lachen? Vast wel een beetje toch? Kom op, zelfs jij moet de ironie van de situatie een beetje inzien.

Nou, hoe dan ook. Succes bij Christina Watches en doe je ploegmaats Thomas Frei en Stefan Schumacher de hartelijke groeten. Misschien zien we je nog wel eens in de Ronde van San Juan.

Groetjes,
Ivo

Ivo Pakvis
Twitter
Laatste berichten van Ivo Pakvis (alles zien)