Begin 1982. Sponsors Marc Zeepcentrale en Safir bier hebben een of ander kasteel uitgekozen voor de presentatie van de wielerploeg die ze gezamenlijk van Belgische franken voorzien. Er wordt een ploegfoto gemaakt en natuurlijk moeten de renners ook even individueel op de foto. Daar kunnen Marc en Safir dan weer uitdeel- cq handtekeningenkaarten van maken. ’t Is de jaarlijkse routine voor renners die voor een ploeg uitkomen die wat voorstelt.
Laat zien dat je wielrenner bent, is meestal het devies en dus is er een fiets meegenomen. Wilfried Wesemael (linksboven), Ronny van Holen (linksonder), Michel Pollentier (rechtsonder) en al die andere renners mogen ‘m even vasthouden. Voor de foto.
En de renner rechtsboven dan? Hem wordt nog iets extra’s gevraagd. Til ‘m even op en leg ‘m op je schouder, zal de fotograaf wellicht hebben verzocht. Of zal Bert – ook wel Robert – Vermeire de fiets bij voorbaat al zelf hebben opgetild? Zijn jaarlijks ritueel zeg maar.
Vermeire is immers veldrijder. En hoewel crossers gedurende hun wedstrijd vooral op de fiets zitten, is het schouderdragen het beeldmerk van veldrijders. Kijk maar naar logo’s en handtekeningenkaarten van veel andere crossers.
Robert Vermeire is een bijzondere. In de jaren zeventig van de vorige eeuw wordt hij vijfmaal wereldkampioen bij de amateurs, maar overstappen naar de profs doet hij niet. Totdat hij in 1979 35 jaar wordt en hij naar de profs moet. Dat bepalen namelijk de toenmalige reglementen: als 35-jarige mag je geen amateur meer zijn maar moet je kiezen tussen de profs en de veteranen.
Voor Soigneur 6, vanaf volgende week verkrijgbaar, stelde ik een spread samen met Veldrijders in de veldrijdpose. Niet zo moeilijk, want crossers worden vrijwel altijd afgebeeld met de fiets op hun schouder…
- UCI-man springt en juicht voor Jopie - 25/09/2020
- Raad het plaatje - 25/09/2020
- De spreekwoordelijke rode lantaarn - 18/09/2020
Grappige foto’s. Verschillende renners met dezelfde fiets.