Foto ploegkaart Rabobank-wielerploeg
Verjaardagskalender 26 januari: Maarten den Bakker (1969)
Het Ardense Drieluik worden ze wel genoemd, de drie laatste klassiekers van het voorjaarsseizoen. Het gaat dan natuurlijk over de Amstel Gold Race, de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik. Traditiegetrouw worden ze over het algemeen in een tijdsbestek van een week verreden, al is de volgorde in de achterliggende jaren nog wel eens anders en zitten er ook wel eens meer dagen tussen de eerste en de laatste van de drie. Het Drieluik heeft zelfs een eigen Wikipedia-pagina vol erelijsten, feitjes en andere wetenswaardigheden. Kijk maar eens op nl.wikipedia.org/wiki/Ardense_klassiekers . Gek genoeg ontbreekt dan de naam van de renner die in 1999 de beste was in de drie klassiekers. Of in elk geval het meest regelmatig. Als een schaatser die een allround-titel pakt zonder afstandszege, rijdt dat jaar niemand zo constant over de Zuid-Limburgse heuvels, op de Muur van Hoei en van Luik naar Bastenaken en weer terug. Aan het einde van het Drieluik staat zijn zegeteller op nul, maar kan hij een knappe tweede, derde en vierde plek overleggen. Was getekend, Maarten den Bakker.
Kopman van de Rabobank-ploeg, waarvoor hij in 1999 voor het tweede jaar op rij uitkomt, is Den Bakker niet. Dat is ontegenzeggelijk Michael Boogerd. Van de Hagenaar wordt verwacht dat hij als een van de weinigen de strijd aan kan binden met Michele Bartoli en Frank Vandenbroucke. Zij zijn torenhoog favoriet om het Ardense Drieluik naar hun hand te zetten en samen uit te maken hoe de hoofdprijzen verdeeld worden. Voor Maarten den Bakker is niet meer dan een beschermde rol weggelegd. Een jaar eerder had hij in alle drie de koersen al top 10 gereden. In de Amstel Gold Race was hij zelfs heel dichtbij een zege, maar liet hij zich in de finale aftroeven door Rolf Järmann. In een sprint-a-deux van twee stervende zwanen had de Zwitser na ruim 250 kilometer net iets meer jus in de benen dan de uitgeputte Den Bakker. Aan de vooravond van het Ardense Drieluik van 1999, dat op woensdag 14 april wordt geopend met de Waalse Pijl, voelt Maarten den Bakker zich sterker dan ooit. Op zijn dertigste is hij in de kracht van zijn leven. Als Bartoli in een ijskoud en besneeuwd Wallonië, met nog liefst tachtig kilometer te rijden, demarreert haakt Den Bakker zijn fiets aan in het achterwiel van de Italiaan. Aanvankelijk om de kansen van ploeggenoot Boogerd te beschermen, maar die keert, net als de rest van het peloton, nooit meer terug aan de kop van de koers. Bartoli is Superman, Ironman en nog een aantal andere superhelden ineen die dag en is op de Muur van Hoei oppermachtig. Den Bakker rest een knappe tweede plek, veertien seconden achter Bartoli en bijna drie minuten voor Mario Aerts, die ook mee mag het erepodium op. Vier dagen later is het Waalse weer iets beter. Het is in ieder geval droog, maar nog altijd bar koud. Het is de editie van Luik-Bastenaken-Luik dat Frank Vandenbroucke vooraf tot op het huisnummer nauwkeurig aankondigt waar op de Côte de Saint-Nicolas hij zou demarreren. De Belg houdt woord, al gaat hij in de praktijk een tiental huizen eerder aan op de Rue Bordelais. Zijn rivalen hebben in elk geval niets aan de verleende voorkennis. Geen van allen kunnen ze volgen. Boogerd wordt tweede. Bartoli bekoopt zijn inspanningen van eerder die week en komt niet verder dan stek vier. Wie wordt tussen hen in knap derde in Luik? Yep, Den Bakker.
Tussen 1950 en 1964, als de twee Waalse klassiekers in hetzelfde weekend worden verreden, wordt er na afloop een klassementje opgemaakt, voor de eer en een financiële beloning. Iets dat van 1993 tot en met 1997 opnieuw gedaan wordt. Twee jaar later niet meer en dat zal Den Bakker ook worst zijn. Bartoli presteert in Wallonië namelijk net iets beter dan hij. Hardlopers zijn echter doodlopers, want een week later, in de Amstel Gold Race, moet Bartoli relatief vroeg in de finale afhaken in de strijd om de hoofdprijs. Die gaat naar Michael Boogerd, die Lance Armstrong verschalkt in een spannende eindsprint. Zestien seconden later meldt Maarten den Bakker zich aan de finish. Pal achter de Italiaan Missaglia wordt hij vierde en met terugwerkende kracht zelfs derde als Armstrongs uitslagen na zijn veelbesproken dopingbekentenis worden geschrapt. Drie top 3-klasseringen op rij in de Ardense klassiekers. Dat zou toch een bescheiden vermelding op de Wikipedia van het Drieluik waard moeten zijn.