Teuntje wilde samen fietsen
‘Toontje’, riep hij. ‘Ga je mee?’
Dat zag Toontje ook wel zitten
Hop, en weg reden die twee
Precies 62 kilometer is de vijfde Touretappe van 1985 onderweg als twee Nederlanders het hazenpad kiezen. De ene heet inderdaad Teuntje. Van Vliet is zijn achternaam. Een jaar eerder heeft hij zijn profdebuut gemaakt bij het Belgische Dries-Verandalux en is nu aan
26 juni 1994 lijkt heel even 14 juli 1988. Alsof de Griekse god Chronos zijn krachten gedurende 2173 dagen had aangewend om zijn immer onafscheidelijke zandloper in horizontale positie te houden, in plaats van verticaal, zodat het zand geen kans had gekregen omlaag te sijpelen en op die manier de tijd te doen verstrijken. Het schouwspel dat zich op de
Grote slokken ijskoud water glijden op hoge snelheid door een uitgedroogde slokdarm. De combinatie van de door de slikreflex uitgeoefende druk en de zwaartekracht, doen het vocht als een tsunami in een nagenoeg lege rennersmaag belanden. De 178 kilometer lange twaalfde Giro-etappe van 2005 door de Noord-Italiaanse provincies Belluno en Trente is niet bepaald de zwaarste beproeving van deze ronde,
Een déjà vu lijkt het. Wie op de laatste zaterdagmiddag van februari 2011 de televisie aanzet en precies op tijd is om te zien hoe twee koplopers aan de apotheose van de Omloop Het Nieuwsblad beginnen, zal wellicht een kort moment twijfelen aan de eigen waarneming. Betreft dit een rechtstreeks verslag van de opening van het Noord-Europese wielerseizoen of worden
Bavel, zondag 21 mei 1989. Als een zwerm bijen rond een kleurrijke bloem, behendig langs elkaar heen laverend terwijl een zacht voorjaarsbriesje haar best doet de tengere vleugels en lijfjes uit balans te brengen, zo verdringt een groepje journalisten zich op een aangename lenteavond in Noord-Brabant rond een, in een minstens net zo fleurig tricot gehulde, renner. Het shirt van
Rochester Bridge. De plek waar Mr. Pickwick over de balustrade leunde, de natuur aanschouwde en onderwijl wachtte op zijn ontbijt. De lucht was er aangenaam en helder en maakte het uiterlijk van ieder object prachtig. Samuel Pickwicks bedachtzame geest had echter nauwelijks aandacht voor het door Moeder Natuur aan hem gepresenteerde schoon. De hoofdfiguur uit Charles Dickens’ roman The Pickwick