Erkenning voor een Algerijnse voetnoot in de wielerhistorie

Kenners die aan Algerijns wielrennen denken, zullen al snel uitkomen bij de naam van Abdel-Kader Zaaf. Zaaf belandde in de Tour de France van 1950 in de berm, nadat hij in de ongekende hitte van die zomer en zonder andere verfrissing om handen een fles wijn achterover geklokt had. De renner was vervolgens helemaal de weg kwijt, fietste zelfs even tegen de richting in, voordat hij door een ambulance werd afgevoerd. Wat minder mensen zich zullen herinneren, is dat diezelfde etappe gewonnen werd door een landgenoot van Zaaf: Marcel Molinès.

Net als de rest van het peloton had de Noord-Afrikaanse ploeg, die dat jaar debuteerde in de Tour, de avond voor deze 27e juli 1950 de weersverwachting gezien en waar bij de meeste anderen het angstzweet bij voorbaat al over de rug gelopen zal hebben, zag hun ploegleider juist kansen voor zijn mannen in deze dertiende etappe van Perpignan naar Nîmes. Hij moedigde zijn renners aan om vroeg aan te vallen en dat klonk als muziek in de oren van de immer gretige Zaaf. Hij kreeg zijn ploegmaat Molinès mee als ondersteuning.

Iets voorbij Beziers liet Zaaf zijn kameraad achter. Bij de achtergelaten renner sprongen naar eigen zeggen de tranen in zijn ogen, toen hij machteloos moest toezien hoe hij zijn winstkansen langzaam bij hem dacht weg te zien rijden. Molinès kon op dat moment nog niet bevroeden dat zijn Islamitische, geheelonthoudende medevluchter die dag zou verliezen van de fles.

Enkele kilometers nadat hij dacht dat alles verloren was, fietste Molinès langs een groepje toeschouwers langs de kant van de weg dat met hun rug naar de weg stond. Ze deden verwoede pogingen een slapende wielrenner bij kennis te krijgen. Zonder succes. De nieuwe leider zag zijn kans schoon – het peloton reed bijna de hele dag op twintig minuten van de koplopers – en stoomde door naar Nîmes, waar hij, na een vlucht van 200 kilometer, als eerste geboren Afrikaan een etappe won in de Tour de France.

Het was het absolute hoogtepunt in een verder opmerkelijk onopmerkelijke wielercarrière. Zes dagen later werd hij uit de Tour genomen en hij zou er nooit meer terugkeren. Wie op zijn profiel op Pro Cycling Stats kijkt, ziet dat hij nog een keer opgaf in Parijs-Roubaix om een kleine drie jaar na zijn etappezege in Nîmes af te zwaaien in de Ronde van Algerije. Veroordeeld tot het zijn van een voetnoot in het verhaal van zijn landgenoot.

Na zijn carrière werd Molines taxichauffeur in Marseille, de stad waar hij in 2011 ook zou komen te overlijden op 82-jarige leeftijd.

Luister hier de aflevering van Kroonieken over Abdel-Kader Zaaf: