Verjaardagskalender 10 maart: Ad Wijnands (1959)

De aanloop naar de Tour de France van 1981 bezorgt Peter Post grijze haren. Alsof midden in de nacht, terwijl hij ligt te piekeren over de met rasse schreden naderende Franse ronde, tientallen kleine schildertjes, niet groter dan het kootje van een pink, zijn hoofdkussen bestormen en met ieniemienie kwastjes vol asgrauwe verf de donkere haren van de Amstelveense ploegbaas eens flink onder handen nemen. De TI-Raleigh-ploeg van Post staat er aanmerkelijk minder goed voor dan een jaar eerder. Toen pakte niet alleen Joop Zoetemelk de eindzege, in vele etappes domineerden de manschappen van Post. Jan Raas, Gerrie Knetemann, Henk Lubberding, Cees Priem en Bert Oosterbosch wonnen stuk voor stuk een of meerdere etappes. Zoetemelk deed er daar nog twee bovenop en in de specialiteit van TI-Raleigh, de ploegentijdrit sloegen de ‘Postbodes’ ook beide keren toe. Liefst elf etappes werden gewonnen. Een klein jaar later ziet de wereld er voor Post en TI-Raleigh een stuk minder rooskleurig uit. Een voor een vallen renners weg uit de selectie voor de aanstaande Tour. Raas zit met een knieblessure. Leo van Vliet heeft bloedarmoede. Oosterbosch kampt met persoonlijke problemen en zet zelfs plotseling een punt achter zijn profloopbaan. Tot overmaat van ramp zit kopman Zoetemelk in een vormdip. In de Dauphiné Libéré rijdt hij pal voor de bezemwagen de Mont Ventoux op. Lange tijd is ook zijn Tourdeelname onzeker, maar ‘Onze Joop’ komt uiteindelijk gewoon aan de start. Om een tien man sterke afvaardiging op de been te brengen, zal Post echter voor een deel moeten terugvallen op zijn reservelijst. Daar valt ook Jo Maas, in 1979 nog knap zevende in het eindklassement, van af. Het is echter oneerbiedig om van een B-ploeg te spreken, vooral omdat de invallers hun rol perfect blijken te vervullen. Urs Freuler en met name de Limburgse Tourdebutant Ad Wijnands doen Raas en de andere thuisgebleven TI-Raleigh-renners in een mum van tijd vergeten.

Door: Vincent de Lijser
10 mrt '25

Foto Ploegkaart Raleigh

Ruim een jaar voor de Tour van 1981 is Wijnands nog amateur en koestert hij de ambitie Nederland te mogen vertegenwoordigen op de Olympische Spelen in Moskou. Net voordat het Olympisch vuur in de Sovjet-hoofdstad zal worden aangestoken, krijgt de Limburger een aanbod van Peter Post om per direct prof te worden. Dagen van twijfel en nachten zonder slaap breken aan. Wijnands aarzelt. Na advies van bondscoach Rini Wagtmans hakt hij de knoop door en besluit zijn Olympische droom aan stukken te slaan om toe te happen op de worst die Post hem voorhoudt. Een jaar later, in de Tour van 1981, levert hij het bewijs dat zijn ploegleider talent weer eens feilloos herkend heeft, zoals Post dat al zo vaak deed. In vijf dagen tijd slaan de invallers van TI-Raleigh liefst drie maal toe. Eerst is Urs Freuler – de Zwitser is door Post als een soort freelancer ingehuurd om namens zijn ploeg in de Tour te starten, terwijl hij de rest van het jaar eigenlijk voor een andere sponsor uitkomt – in de zevende etappe naar Bordeaux het complete pak de baas in een massaspurt. Zijn ritzege is al de vierde van TI-Raleigh. Na afloop van beide ploegentijdritten in de eerste Tourweek kon de champagne van de kurk en tussendoor had Johan van der Velde ook al een dagsucces geboekt. De vele grijze haren, die Post zichzelf in aanloop naar de Tour had gepiekerd door de vele afzeggingen van zijn renners, blijken achteraf totaal onnodig.

Een dag na het sprintsucces van Freuler slaat Ad Wijnands voor de eerste maal toe. In de straten van Nantes komt hij in gezelschap van de Spanjaard Juan Fernández vooruit te zitten. Doordat zijn Zwitserse ploeggenoot in het jagende peloton op een nieuwe spurtkans aast, kan Wijnands volop pokeren. Uitgekookt dringt hij zijn medevluchter de kop op. Fernández heeft niet de kalmte het spelletje mee te spelen en laat zich opjagen. Hij trekt vol door. Op de denkbeeldige bagagedrager van de Spanjaard laat Wijnands zich gewillig meevoeren richting finish. Dankzij het sleurwerk van Fernández blijven de twee uit de greep van de aanstormende meute. Het enige dat Wijnands hoeft te doen om een klinkende zege te boeken is de steeds vermoeider rakende Spanjaard voorbij snellen in de slotmeters voor de finish. Het is een peulenschil. Thuis voor de televisie in Zeeland zal Jan Raas vermoedelijk hebben zitten vloeken. Voor een kampioen is het zelden prettig om je vervanger het net zo goed te zien doen als jij. Ineens blijkt de Zeeuw wel degelijk misbaar te zijn binnen de gelederen van TI-Raleigh. Ad Wijnands is een meer dan waardig stand-in. Drie dagen later onderstreept de Limburger dat nog eens. Perfect gegangmaakt door Henk Lubberding rondt hij diens voorbereidende werk formidabel af. Wijnands is veruit de snelste van een tien man sterke kopgroep. Er zijn een proloog en tien etappes verreden en TI-Raleigh heeft zes keer prijs. Op de voorlaatste Tourdag zal Van der Velde daar nog een zevende dagsucces aan toevoegen. Zowel Freuler als Wijnands zit dan al thuis. Geheel in de stijl van Raas stappen beiden in de Alpen af. De buit is toch al binnen.

Ook jarig vandaag

Martin van den Bossche (1941)
Willy van Neste (1940)
Jesus Suarez (1955)
Lyne Bessette (1975)
Luke Rowe (1990)
Arenda Grimberg (1978)
Eladio Jimenez (1976)

Bekijk ook van Vincent de Lijser