Foto Sirotti
Wet van Wout: er is er telkens één beter
In topsport gaat het vaak om minimale marges. Je bent 100% of je bent het niet. Als je ook maar 99,9% bent, dan valt het dubbeltje niet jouw kant op. Het zijn de wetten in de topsport, waar Wout van Aert nu mee wordt geconfronteerd. Telkens is er eentje beter.
Zal Wout van Aert nog terugdenken aan 2 april 2025? De zege lag voor het grijpen. Het vuile werk was door zijn teamgenoten opgeknapt. Alleen die dekselse Powless. Een tandje te licht, net niet 100%. Weg overwinning. Dat kon toch niet? Wout van Aert, de sprintkoning van de Tour van 2022? Maar toch: hij legt het af tegen Powless.
Ruim twee weken later. Een koninklijke sprint met de creme de la creme van het Vlaamse wielrennen. Evenepoel vs. Van Aert. Dat Evenepoel hard kan fietsen is zeker, maar in een sprint… Ook nu weer moet Van Aert het hoofd buigen voor de oud-wereldkampioen en regerend Olympisch kampioen. De gouden helm glinstert in de zon. Het geel van Van Aert verbleekt.
Het hele voorjaar lijkt Team Visma achter de feiten aan te lopen. Vooruit: Parijs-Nice was een prooi voor Jorgenson, maar in alle klassiekers staat Visma en daarmee Van Aert steevast naast het podium.
We kunnen ook praten over het ‘Phil Mickelson syndroom’. Er is altijd (één) iemand beter. Mickelson was eind jaren 90 een van de beste golfers ter wereld. Hij had vele majors moeten winnen, kon met gemak nummer 1 van de wereld zijn. Maar ja, Eldrick ‘Tiger’ Woods was zijn tegenspeler.
De vergelijking trekt aardig door voor Van Aert. Als Van Der Poel verstek laat gaan, dan is Pogacar ‘m te snel af. Of Evenepoel, of dus Powless.
Wat Visma en Van Aert nodig hebben is een ‘winning flow’. Een overwinning van Van Aert kan de tafels doen keren. Of een mooi stuk knechtenwerk voor Gold Race kenner Benoot. Dan schijnt de zon weer en heeft niemand het over de mogelijke angst in de bochten, of het net-niet werk aan de meet.
Dan zijn het weer de killer bees en wordt Van Aert wereldkampioen in Rwanda.
Maar ja, tot dat moment….