Foto Sirotti
Opa brengt Mattias de zege in Amstel Gold Race
Het is een eeuwenoud gezegde: waar twee vechten om een been, gaat de derde er mee heen. Vooraf aan de Amstel Gold Race ging het enkel maar over hét duel: Pogacar vs Evenepoel. Tot op 200 meter voor de finish leek het ook tussen deze twee te gaan. Evenepoel bogend op een koninklijke sprintoverwinning in Brabantse Pijl. Pogacar met zijn ervaring van Milaan-Sanremo en gewoon omdat hij Pogacar is.
Terwijl Remco de sprint aantrekt, tegen de wind in, plakt Tadej in zijn wiel. Met nog 150 meter te gaan zijn ze zij-aan-zij. Wordt het Remco of Tadej, Tadej of Remco? Een strijd van de regenboogstreepjes. Dit seizoen zagen we al veel (oud-)wereldkampioenen zegevieren. Van der Poel, Pedersen, Pogacar en dus Evenepoel.
Met nog 100 meter te gaan slaat Pogacar zijn slag. Een halve fiets voor op Evenepoel. Hij wil bijna al gaan zitten. Maar toch voelt hij: er klopt iets niet. Hij trekt zich nog een keer vlot. Een laatste poging.
Maar daar is ie. De Deen. Die vermaledijde Deen. Skjelmose, Mattias genaamd. Als een duvel uit een doosje, uit het zog van de Sloveen, gaat hij er mee heen. Met de overwinning. Hij drukt zijn wiel net voor de wereldkampioen over de finish.
Terwijl hij zijn hand naar z’n helm brengt, uit ongeloof, komen Remco en Tadej na hem over de finish. Pogacar geeft ‘m een schouderklopje, Evenepoel schudt zijn hoofd. De Deen Skjelmose gelooft het nog steeds niet.
Als het verdict daar is, lijkt zijn ploeggenoot Thibau Nys uitzinniger dan de winnaar zelf. Het wil nog niet landen.
Bij het interview met Han Kock zien we een renner die van voren niet weet wat er van achter gebeurd is. Krachttermen worden vermengd met ‘unbelievable’ en ‘I don’t know’.
Totdat Kock hem vraagt wat het betekent. ‘I lost my Granddad about a month ago’. En de man breekt. Opa was vandaag mee. Opa bracht Mattias de zege. En waar twee vechten om een been, ging Mattias er mee heen. Met hulp van opa.