Verjaardagskalender 23 april: Tony Martin (1985)

Zittend in zijn ideale houding voelt hij het niet, maar zodra de Duitser ook maar een millimeter gaat verzitten en dus afwijkt van zijn gewenste positie, wordt hij onmiddellijk tot de orde geroepen door het pijnlijk schurende hulpmiddel, dat zijn zitvlak en scrotum op een zeer onaangename wijze begint te behandelen. Het dwingt de renner zo snel als mogelijk de oorspronkelijke houding weer aan te nemen. Dat laatste lukt niet altijd. Tijdens het wereldkampioenschap tijdrijden van 2015 in het Amerikaanse Richmond is Martin zichtbaar niet in vorm. De eerste paar kilometers zien er nog veelbelovend uit, maar vervolgens registreren de vele aanwezige televisiecamera’s feilloos dat de Duitse tempobeul worstelt met zijn cadans. Het ritme is die dag net zo vindbaar als een speld in een hooiberg. Martin knokt en strijdt meer tegen zichzelf dan tegen zijn opponenten of het uurwerk. Der Panzerwagen, zoals zijn bijnaam luidt, verwijzend naar de manier waarop Tony in zijn beste dagen overal dwars doorheen lijkt te beuken als ware hij een tank, schokt ongemakkelijk heen en weer op zijn zadel teneinde alsnog de juiste houding en dito ritme te vinden. Het resultaat van die verwoede pogingen is na afloop duidelijk zichtbaar. Het vooraf met een paar druppels secondelijm op het zadel bevestigde stuk schuurpapier, heeft het zitvlak van de Duitser gedurende de tijdrit veranderd in een homp rauw vlees. Met een bebloede koersbroek komt hij over de finish, waar aan het einde van de middag een teleurstellende zevende plaats in de uitslag de pijn nog wat heviger maakt. Ruim vijfkwart minuut is de achterstand op de kersverse wereldkampioen Vasil Kiryjenka. De nederlaag doet Tony Martin pijn, maar dat leed valt in het niet bij hoe zijn zitvlak voelt. De billen van Der Panzerwagen zien er ’s avonds uit alsof ze rechtstreeks uit de vitrine van de plaatselijke keurslager komen.

Een kleine anderhalf jaar eerder overkomt hem ook al iets soortgelijks. In de Ronde van het Baskenland in 2014 heeft regerend wereldkampioen tijdrijden Martin voor de start aan zelfvertrouwen geen gebrek. De Duitser is overtuigd van zijn kunnen in de 26 kilometer lange afsluitende chronorace. In een misschien iets te overmoedige bui heeft hij zelfs een, altijd voor discussie zorgende, witte koersbroek aangetrokken. Die kleurt fraai bij zijn regenboogtrui, maar het schuurpapier legt twee dingen feilloos bloot. In letterlijke zin het zitvlak van Tony Martin en in figuurlijk opzicht dat het dragen van een hagelwitte koersbroek immer een risico is. De bebloede rennerskont is door het lichtkleurige lycra duidelijk te zien. Deze tijdrit wint hij echter, ondanks dat hij zijn ritme onderweg maar moeizaam vindt en flink heen en weer schuurt op zijn zadel, wel. Een zege die Martin letterlijk bloed, zweet en tranen kost. De zelfkastijding brengt de Duitser echter vele malen meer succes dan die paar keer dat hij gehavend en bebloed aan de aankomstlijn verschijnt. Liefst vier wereldtitels tegen het uurwerk sleept Tony Martin gedurende zijn profcarrière binnen. Daarnaast boekt hij vele tijdritzeges in grote en kleinere etappewedstrijden. Het is die enkele keren dat Der Panzerwagen even niet helemaal in goede doen was en zijn bilpartij en scrotum er, door het vele heen en weer schudden in het zadel, uit waren komen te zien als een plak rosbief, meer dan waard.