Foto Sirotti
Verjaardagskalender 27 mei: Michele Bartoli (1970)
Mart Smeets heeft de NOS-kijkers net een fijne voortzetting van de zondag gewenst als 33 renners gebroederlijk over de finish in Meerbeke rijden. Dik twaalf minuten zijn verstreken sinds Andrei Tchmil, met uitgestrekte armen en twee vuisten hoog boven zijn door vermoeidheid nóg ouder lijkende hoofd, de 84ste editie van de Ronde van Vlaanderen op zijn naam heeft geschreven. Smeets’ collega’s van de VRT zijn druk doende te analyseren waarom topfavorieten als Johan Museeuw en Peter Van Petegem de overwinning aan hun neus voorbij hebben zien gaan. Verstopt in een korte bijzin doen de Vlaamse commentatoren kond van het finishen van een laatste groep volhouders. Renners met een te groot eergevoel om op te geven in de Vlaamse Hoogmis. Een van hen is een oude bekende, op wie het gezegde ‘de eersten zullen de laatsten zijn’ op dat moment meer dan toepasselijk is. Dezelfde renner die vier jaar eerder nog glansrijk zegevierde in Meerbeke komt nu als laatste over de finish gesukkeld. Nummer 96: Michele Bartoli – Italië – Mapei, vermeldt het uitslagformulier die avond.
Bij het overschrijden van de aankomstlijn legt ploeggenoot David Tani bemoedigend een hand op de schouder van zijn kopman. Het gebaar houdt het midden tussen een blijk van medeleven en een vorm van verontschuldiging. Niet dat Tani veel meer heeft kunnen doen dan Bartoli gezelschap houden in de zware laatste kilometers. Waar de Ronde van Vlaanderen vier jaar eerder nog een triomftocht was voor de Italiaan, is het nu een lange lijdensweg geweest. Met betraande ogen stapt Bartoli even later in de teambus van Mapei.
Hij heeft zich vergist, zo veel is nu wel duidelijk. Zijn comeback zal even moeten wachten. Precies tien maanden eerder is de misère begonnen. Ergens halverwege Koblenz en Bensheim was Bartoli in de stromende regen tegen het asfalt geklapt in de zesde etappe van de Ronde van Duitsland. Met loeiende sirenes werd hij afgevoerd naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis. Hoe je in het Duits ‘gebroken knieschijf’ zegt, zal Bartoli zijn hele verdere leven bijblijven. Terwijl zijn collega’s elkaar betwisten in de herfstklassiekers zit de Italiaan uren achtereen in het krachthonk. Hij is gebrand op een rentree, maar de Vlaamse Hoogmis komt duidelijk te vroeg.
Thuis in Toscane raakt Michele Bartoli, na die bedroevende Ronde van Vlaanderen in 2000, zijn fiets maar liefst zeven weken niet aan. De koers volgt hij niet eens van afstand. Bewust niet. Frustratie en teleurstelling drukken iedere vorm van interesse op ruwe wijze naar de achtergrond. Tijdens die korte ‘sabbatical’ besteedt Bartoli veel tijd aan iets dat hij tot dan toe nauwelijks deed. Lezen is in die donkere periode een zijn voornaamste bezigheden. Een vriend tipt Bartoli Paulo Coelho’s De Strijders Van Het Licht, Een Handboek.
De Braziliaanse schrijver, bij het grote publiek vooral bekend van de klassieker De Alchemist, heeft een omvangrijk oeuvre op zijn naam staan, waarin spiritualiteit en filosofie de boventoon voeren. Bartoli absorbeert de 133 korte verhaaltjes van Coelho zoals een spons liters vocht opneemt. Er gaat een wereld open voor de renner. Dankzij Il Manuale Del Guerriero Della Luce, zoals de Italiaanse versie van het boek heet, vindt hij zichzelf opnieuw uit.
Toeval of niet, juist in de Ronde van Duitsland, de veroorzaker van alle ellende, maakt Bartoli twee maanden na zijn laatste plaats in de Ronde van Vlaanderen zijn rentree in het peloton. De Italiaan is in de derde etappe meteen al dicht bij ritwinst en ook in de Ronde van Zwitserland loopt de Italiaan een dagzege maar net mis. In het nationaal kampioenschap is het wel raak. Solo rijdt de aanstaande drager van de groen-wit-rode tricolore over de finish, waarna hij weinig verrassend de waterlanders de vrije loop laat.
De langverwachte bevestiging is eindelijk daar. De Strijder is eindelijk weer terug aan het front. Aan de indrukwekkende erelijst die Bartoli in de periode voor zijn val in Duitsland had opgebouwd, voegt hij in de tweede helft van zijn carrière een minstens zo imposante reeks overwinningen in kleinere en grote klassiekers toe, waaronder de Omloop Het Volk, de Amstel Gold Race, Milaan-Turijn en (tweemaal op rij) de Ronde van Lombardije. Dankzij het handboek van Paulo Coelho en de wijsheden die hij daaruit destilleert. Vanaf dat moment staat Michele Bartoli in het peloton bekend als ‘Il Guerriero Della Luce’. De Strijder Van Het Licht.
